ΑΡΘΡΑ, ΚΑΤΑΔΡΟΜΗ & ΑΣΦΑΛΕΙΑ

Τα υποψήφια όπλα για το νέο τυφέκιο του Αμερικανικού Στρατού διαμετρήματος 6.8 GP

Ένα λίαν κατατοπιστικό βίντεο για τα τρία τελικά υποψήφια όπλα για το νέο τυφέκιο του Αμερικανικού Στρατού σε διαμέτρημα 6.8 GP (General Purpose). Το φθινόπωρο αναμένεται η τελική επιλογή. Παραθέτουμε και ένα άρθρο σύγκρισης των υποψηφίων τυφεκίων που δημοσιεύτηκε στην ΚΑΤΑΔΡΟΜΗ Νο60 Δεκεμβρίου 2019-Ιανουαρίου 2020.

US ARMY NGSW: ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΤΕΛΙΚΩΝ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ ΟΠΛΩΝ 6.8 GP

Ο Αμερικανικός Στρατός προχωρά στην επόμενη φάση για το τυφέκιο και οπλοπολυβόλο νέας γενεάς διαμετρήματος 6,8, τα οποία υπόσχονται εκπληκτικές για τα μέχρι σήμερα δεδομένα επιδόσεις και χαρακτηριστικά. Με βάση τα δημοσιευμένα στοιχεία, συγκρίνουμε τις τρεις διαγωνιστικές προτάσεις και αναλύουμε τα μυστικά των τεχνολογιών, που υπόσχονται να αποτελέσουν ένα τεράστιο βήμα στον τομέα του φορητού οπλισμού, να φέρουν επανάσταση στις τακτικές μάχης Πεζικού και να εξασφαλίσουν στον Αμερικανικό Στρατό υπεροχή έναντι των δυνητικών αντιπάλων του.

Γράφει ο Τάσος Σύρμας

Στις 29 Αυγούστου 2019 ο Aμερικανικός Στρατός πέρασε στην επόμενη φάση για την ανάπτυξη και επιλογή του προγράμματος Next Generation Squad Weapon-Rifle (NGSW-R) και Next Generation Squad Weapon-Automatic Rifle (NGSW-AR), που αποσκοπεί στην παράλληλη αντικατάσταση των αραβίδων Μ-4 και των ελαφρών πολυβόλων Μ-249. Το πρόγραμμα θεωρείται σημαντικό γιατί θα λειτουργήσει ως εφαλτήριο για μια νέα εποχή σε δόγμα, εκπαίδευση και υλικό στο πεδίο του φορητού οπλισμού. Μόνον για το οικονομικό έτος 2020, προβλέπονται 30 εκατομμύρια δολάρια χρηματοδότηση για την ανάπτυξη και αξιολόγηση, ενώ σε βάθος χρόνου μπορούμε να μιλάμε για ποσά τάξεως δισεκατομμυρίων.

Σκοπός είναι η ενσωμάτωση στα νέα όπλα μιας σειράς καινοτομιών που περιστρέφονται γύρω από ένα μίνι-βαλλιστικό υπολογιστή/ αποστασιόμετρο. Η συσκευή θα υπολογίζει την τροχιά και θα δείχνει στον στρατιώτη που θα πρέπει να τοποθετήσει το σταυρόνημα, ώστε να πλήξει τον στόχο. Οι υπεύθυνοι οραματίζονται μια “πολυσυσκευή”, που με βάρος λιγότερο από 900 γραμμάρια, θα κάνει όλα τα παραπάνω, ενώ θα αλλάζει λειτουργία ανάλογα με το όπλο στο οποίο φέρεται και το πυρομαχικό που χρησιμοποιείται, θα έχει μετρητή βολών και (στο απώτερο μέλλον) θα εκπέμπει δεδομένα βολής σε μια μάσκα-οθόνη προσώπου ανάλογη των HUD στην κάσκα των πιλότων.

Ταυτόχρονα, με τo νέο διαμέτρημα των 6,8 χλστ. ο Αμερικανικός Στρατός προσδοκεί ένα δραστικό βεληνεκές 600 μέτρων (πρακτικά διπλάσιο σε σχέση με το Μ4) και μια ενέργεια βολίδας υπερδιπλάσια από αυτή του 5,56×45. Μελετώντας τις προδιαγραφές, δεν μπορεί κανείς παρά να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο Στρατός έχει “μπλέξει” σε ένα τουλάχιστον φιλόδοξο πρόγραμμα, το οποίο προσπαθεί να παντρέψει την κυβερνοτεχνολογία, και αφορά ουσιαστικά όπλα διαστάσεων 5,56 αλλά με επιδόσεις που ξεπερνούν αυτές όπλων 7,62. Μπορεί να μην εκφράζεται ξεκάθαρα, αλλά η ουσία είναι ότι οι επιδόσεις αυτές (εφόσον επιτευχθούν) θα καταστήσουν και το πολυβόλο M240/ FN MAG απαρχαιωμένο.

Το μέγιστο βάρος για το πολυβόλο NGSW-AR (κενό) δεν πρέπει να ξεπερνά τα 5,4 κιλά και το μήκος της κάννης τα 41 εκατοστά. Αντίστοιχα, το τυφέκιο NGSW-R έχει επιθυμητό όριο κενού βάρους τα 2,5 κιλά με κάννη 33 εκατοστών. Είναι βέβαιο, ότι σε όλα τα άλλα υποψήφια σχέδια θα ενσωματωθεί σιγαστήρας για διάχυση της ακουστικής υπογραφής και ταυτόχρονα έλεγχο της αναπήδησης της κάννης. Για ευκολία μετάβασης από το σημερινό σύστημα στο επόμενο, ο Αμερικανικός Στρατός απαιτεί ότι τα πρωτότυπα που υποβάλλουν οι υποψήφιες εταιρείες πρέπει να ακολουθούν την γενική διαμόρφωση του Μ16/Μ4 (χειριστήρια, μοχλοί, κ.λπ.) και το στάνταρ σύστημα ανάρτησης με ράγες, ώστε να αξιοποιούνται υπάρχοντα υλικά όπως καταδείκτες, φακοί, χειρολαβές, κ.λπ. Αυτή η ομοιότητα στην εργονομία θα εξυπηρετήσει και στην ευκολότερη εκπαίδευση, αφού δεν θα απαιτείται εκμάθηση νέων διαδικασιών και χειρισμών.

Από τις δεκάδες αρχικές υποψηφιότητες, τελικά τρεις εταιρείες έλαβαν αρχικά συμβόλαια: Η General Dynamics, η AAI Textron και η Sig Sauer. Εντύπωση προκάλεσε ότι καμία από τις παραπάνω δεν νοείται ως “παραδοσιακός” κατασκευαστής αυτομάτων τυφεκίων όπως π.χ. η Colt Defence και η FNH USA, που προμηθεύουν το σύνολο σχεδόν των αυτομάτων τυφεκίων ή μεσαίων και ελαφρών πολυβόλων του Αμερικανικού Στρατού επί 30 και πλέον έτη. Οι υποψήφιοι θα παραδώσουν ο καθένας από 53 τυφέκια, 43 πολυβόλα και 850.000 φυσίγγια για μια σειρά δοκιμών διάρκειας 27 μηνών. Οι δοκιμές θα αφορούν την βαλλιστική απόδοση, την καταλληλότητα της σχεδίασης, την ευκινησία και την ευελιξία των συστημάτων σε συνθήκες μάχης, και κατά πόσο τα νέα όπλα επηρεάζουν την κινητικότητα των στρατιωτών. Επίσης, θα αξιολογηθεί η παραγόμενη ανάκρουση, ηχητική υπογραφή και το βάρος του συστήματος, σε σχέση με την βελτιωμένη βλητική απόδοση που θα προσφέρει το νέο πυρομαχικό 6,8 χλστ.

Δοκιμές των νέων όπλων πρόκειται να διεξαχθούν με πολλαπλές διμοιρίες και σενάρια καθώς και σε συνθήκες πεδίου μάχης. Σκοπός της υπηρεσίας είναι να επιλέξει και να έχει τα πρώτα όπλα στα χέρια επιχειρησιακών μονάδων πριν το τέλος του 2022. Το οκταετές συμβόλαιο με τον νικητή του διαγωνισμού θα αφορά αρχικά μόνο 85.986 “συστήματα” (όπως περιγράφονται) χωρίς να διευκρινίζεται η αναλογία τυφεκίων/ πολυβόλων. Η γενική ιδέα είναι ότι ο αριθμός αυτός επαρκεί αρχικά για τις μάχιμες μονάδες πρώτης γραμμής. Γιατί, προφανώς, είναι πολύ σημαντικό για τις μικρές μονάδες πεζικού να διαθέτουν ένα ισχυρό και αξιόπιστο όπλο υποστήριξης. Και αν το ελαφρύ πολυβόλο αντικατασταθεί, τότε λογικά και το ατομικό τυφέκιο θα ακολουθήσει (εκτός του Ε.Σ. βέβαια που κάνει ακριβώς το αντίθετο…). Οι μονάδες που εδρεύουν στις ΗΠΑ και οι βοηθητικού χαρακτήρα, που δεν εμπλέκονται άμεσα με τον εχθρό, θα συνεχίζουν να χρησιμοποιούν τον παλαιότερο οπλισμό για κάποια ακόμη χρόνια.

Η σταδιακή αυτή μετάβαση στο νέο σύστημα επιβάλλεται από τα σχεδόν 2.000.000 όπλα σειράς Μ16/ Μ4 και τις τεράστιες ποσότητες πυρομαχικών που υπάρχουν στην εφοδιαστική αλυσίδα των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων. Ο αριθμός των νέων τυφεκίων και οπλοπολυβόλων θα φτάσει τελικά τα 250.000, ενώ θα παραχθούν συνολικά 150 εκατομμύρια φυσίγγια. Το κόστος της παραγγελίας αναμένεται να ανέλθει στα 10 εκατ. δολάρια το πρώτο έτος και στα 150 εκατ. δολάρια για κάθε έτος παραγωγής.

Η νέα βολίδα 6,8 και η θεωρία της “υπεροπλίας”

Βασικό κομμάτι του προγράμματος αντικατάστασης των Μ4 και Μ249 είναι η διαρκής (εν πολλοίς δικαιολογημένη) “γκρίνια” στους κύκλους για την ανεπάρκεια ισχύος του πυρομαχικού 5,56 ΝΑΤΟ που χρησιμοποιούν τα δύο αυτά όπλα. Πιεζόμενος από την δυσαρέσκεια σε ακρόαση ερευνητικής επιτροπής του Κογκρέσου, τον Μάϊο του 2017, ο τότε Αρχηγός Γενικού Επιτελείου Στρατού (και σημερινός Αρχηγός ενόπλων δυνάμεων – Chairman of Joint Chiefs of Staff), στρατηγός Μάρκ Μάιλυ, είχε αναγκαστεί να καταθέσει ότι: Για το φυσίγγιο 5,56 χλστ. αναγνωρίζουμε πως υπάρχει ένας τύπος σωματικής θωράκισης τον οποίο δεν διαπερνά. Και εμείς, επίσης, διαθέτουμε τέτοιο τύπο θωράκισης”. Γύρω από αυτή την κατάθεση αναπτύχθηκε η θεωρία της “υπεροπλίας”, της ανάγκης δηλαδή οι ΗΠΑ να αποκτήσουν ένα τυφέκιο που να υπερνικά τους υφιστάμενους θώρακες. Ο Μάιλι προφανώς αναφέρεται στους σκληρούς θώρακες επιπέδου NIJ 4 και τους ανάλογους ρωσικούς GOST-R 6Α.

Σε μια συνέντευξη του το 2018, ο στρατηγός Μαϊλυ είχε επίσης δηλώσει ότι: “Κινούμαστε προς ένα πυρομαχικό διαμέτρου 6,8 χλστ. που είναι πολύ ογκωδέστερο από το 5,56 χλστ. αλλά ελαφρύτερο από το 7,62 χλστ. που χρησιμοποιούσε το τυφέκιο Μ14 και που ακόμη το εκτιμούν οι σκοπευτές ακριβείας. Το κέρδος είναι ότι βαρύτερες βολίδες φτάνουν πιο μακριά και πλήττουν δυνατότερα, πράγμα που είναι σημαντικό μετά την παγκόσμια εξάπλωση της σωματικής θωράκισης. Ταυτόχρονα, όμως, έχουν μεγαλύτερη ανάκρουση και ζυγίζουν περισσότερο, γεγονός που περιορίζει την αναχορηγία που μπορεί να μεταφέρει ο πεζός στρατιώτης. Από όσα έχω δει ώς τώρα, [το πρόγραμμα] είναι απολύτως τεχνολογικά εφικτό, έχοντας ακρίβεια σε δραστικό βεληνεκές μακράν κάθε άλλου στρατιωτικού τυφεκίου που υπάρχει σήμερα”. Ο ίδιος ο στρατηγός παρουσιάστηκε υπέρμαχος του “υπερφυσιγγίου” 6.8 GP (General Purpose – Γενικής Χρήσης), λέγοντας σε άλλη συνέντευξη ότι: Θα βάλλει σε ταχύτητες που θα ξεπερνούν μακράν αυτές των σημερινών βολίδων και θα διαπερνά υπογράμμιση δική μας] κάθε υπάρχουσα… σωματική θωράκιση – ή οποιαδήποτε θωράκιση προβλέπεται να τεθεί σε χρήση στο επόμενο τέταρτο του αιώνα”.

Δυστυχώς, δεν υπάρχει ευγενικός τρόπος να το διατυπώσουμε: ο “στρατηγούλης” ψεύδεται ασύστολα. Κατ’ αρχήν, οι θώρακες στους οποίους αναφέρεται έχουν ακριβώς σχεδιαστεί για να αντέχουν βολές από φυσίγγια κλάσης 7,62 χλστ. με ατσάλινους πυρήνες. Ειδικά στην περίπτωση του GOST-R 6Α, η πιστοποίηση περιλαμβάνει αντοχή σε τρία πλήγματα 7,62x54R AP (διατρητικό) από απόσταση 5 μέτρων. Αυτόν τον θώρακα δεν τον διαπερνά μια βολή από Μ4, αλλά ούτε η αντίστοιχη από όπλο των 7,62 χλστ., σε οποιαδήποτε απόσταση μάχης που να έχει πρακτικό νόημα. Αυτό είναι, όμως, κάτι γνωστό και δεν έχει να κάνει με το Μ4/ 5,56 χλστ. Πρακτικά, κανένα φορητό όπλο κάτω από την κατηγορία π.χ. του .300 Win Mag ή του .338 Lapua δεν εξασφαλίζει διάτρηση τέτοιου θώρακα σε ικανή απόσταση. Δεν είναι, όμως, δυνατό να ενσωματωθεί τόση ισχύς σε τυφέκιο εφόδου, πολύ περισσότερο σε κάποιο που θα εκτελεί αυτόματη ελεγχόμενη βολή!

Το “μυστηριώδες” διαμέτρημα

Ο διαγωνισμός περιέχει πολύ “χαλαρές” προδιαγραφές, ειδικά σε ό,τι αφορά τον τύπο και την τεχνολογία των φυσιγγίων. Για την ακρίβεια, ο Στρατός εξέδωσε μόνο τα αποτελέσματα τα οποία αναμένει να πετυχαίνουν τα νέα όπλα και το διαμέτρημα των βολίδων που επιθυμεί: “6,8 χλστ”. Μάλιστα παρέδωσε στις συμμετέχουσες εταιρείες βολίδες δικής του σχεδίασης με βάρος 134 grains (8,7 γραμμάρια). Οι υποψήφιοι που στερούνταν την διαβάθμισης ασφάλειας, που απαιτείται για να χειριστούν τις πραγματικές βολίδες, έλαβαν υποκατάστατα ιδίου βάρους και εξωτερικού σχήματος, αλλά με διαφορετική σύνθεση. Αυτό μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι το βλήμα – και κατ’ επέκταση το διαμέτρημα θα είναι ό ένας από τους δύο κύριους πυλώνες του μελλοντικού NGSW-Rifle. Ο άλλος είναι το “ηλεκτρονικό πακέτο”.

Το βάρος των 134 grains σε συνδυασμό με την διάμετρο μας λέει ότι το βλήμα πιθανότατα δεν θα αποτελείται από μολύβι. Η πιθανή σύνθεση θα περιέχει κάποιο σκληρό πυρήνα (το ατσάλι είναι η λογικότερη υπόθεση) και μπρούτζο για την βάση και το χιτώνιο της βολίδας. Ένα τέτοιο βλήμα λόγω σκληρότητας θα επιτυγχάνει μεγαλύτερη διάτρηση. Σήμερα υπάρχουν βολίδες ανάλογου βάρους και διαμέτρου που εκτοξεύονται σε ίση ή υψηλότερη ταχύτητα με το προσδοκώμενο του NGSW, αλλά διαφέρουν ριζικά σε σχεδίαση, αφού πρόκειται για κυνηγετικά φυσίγγια σχεδιασμένα για ελεγχόμενη διάσπαση και διαστολή μέσα σε σάρκα. Μπορούμε όμως να χρησιμοποιήσουμε τα βλητικά τους χαρακτηριστικά για να “κτίσουμε” μια εικόνα για το μελλοντικό φυσίγγιο.

Οι κοντινότερες αναλογίες κυνηγετικών φυσιγγίων στο 6.8 GP είναι το .270 Winchester Magnum και το βραχύτερο .270 Winchester Short Magnum. Αμφότερα εκτοξεύουν βολίδες ανάλογης διαμέτρου και βάρους 130-140 grains σε ονομαστικές ταχύτητες μεταξύ 3.100 και 3.300 ποδών/ δευτερόλεπτο. Για να το επιτύχουν αυτό, χρησιμοποιούν Magnum κάλυκες μεγάλου πάχους και απαιτούν μηχανισμούς μεγάλου μήκους. Το κοντύτερο από τα δύο, το .270 WSM, χωρά “οριακά” σε τυφέκια με μήκος μηχανισμού αρκετό για το 7,62×51 ΝΑΤΟ, πράγμα που μας δίνει μια εικόνα για τις πιθανές διαστάσεις κορμού για μια αραβίδα που χρησιμοποιεί συμβατικό κάλυκα. Αυτό ώθησε την έρευνα στην λύση των “τηλεσκοπικών” φυσιγγίων με σκοπό την μείωση του βάρους του όπλου (όπως θα δούμε παρακάτω). Επίσης, αυτές οι γομώσεις φθείρουν σε καταστροφικό βαθμό τις θαλάμες και τις κάννες, ειδικά αν χρησιμοποιούνται βλήματα σκληρών μετάλλων. Άρα το επόμενο πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπίσουν οι σχεδιαστές είναι η αντοχή των καννών.

Το τρίτο ζήτημα είναι η διάσειση και ο θόρυβος από την πυροδότηση τέτοιων όπλων. Πίσω στο 2002, όταν η Winchester εφηύρε το .270 WSM, ο γράφων ήταν παρών στην Ισπανία όπου το παρουσίασαν. Βάλλοντας γομώσεις ανάλογες αυτών που προσδοκά ο Αμερικανικός Στρατός μέσα από κάννες 60 εκατοστών, η πιο έντονη ανάμνηση που παραμένει είναι αυτή του υψηλού θορύβου και της διάσεισης από το ωστικό κύμα των αερίων της πυροδότησης. Αυτό από κάποιον που φορούσε δύο ζευγάρια ωτασπίδων και έριχνε με όπλα βάρους 3+ κιλών χωρίς να πιέζεται. Δεν θέλω να μάθω τι θα προκαλεί η πυροδότηση ανάλογων φυσιγγίων από κάννες 30 ως 40 εκατοστών σε αυτόματη ριπή! Πιθανότατα αυτός είναι ο λόγος που είναι βασική απαίτηση του διαγωνισμού η καθολική χρήση σιγαστήρων σε πολυβόλα και αραβίδες.

Τρείς υποψηφιότητες, τρείς διαφορετικές τεχνολογίες

Αν αξιολογήσει κάποιος με μια πρώτη ματιά τις τρεις προτάσεις που προκρίθηκαν, θα τις ονόμαζε “η φουτουριστική” (ΑΑΙ Textron Corp), η πρόταση “υπολογισμένου ρίσκου” (General Dynamics OTS ) και η “από σπόντα” (Sig Sauer). Και ξεκινάμε με την ανάλυση της καθεμίας για να αιτιολογήσουμε την κατάταξη.

  • AAI Corporation (Textron Systems)

Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι οι ανεξάρτητες προσπάθειες της Textron είναι ο κύριος λόγος που διεξάγεται ο διαγωνισμός για τον αντικαταστάτη του Μ249/ Minimi (κυρίως) και εν συνεπεία και του Μ4. Καρδιά της πρότασης είναι η τεχνολογία φυσιγγίων Cased-Telescoped (CT). Η ιδέα είναι η μείωση του μήκους των φυσιγγίων τοποθετώντας την βολίδα μέσα στο κέντρο του κάλυκα, αντί να “σφηνώνεται” στο στόμιό του. Η τεχνολογία αυτή προέκυψε πριν από σχεδόν 15 χρόνια έρευνας, που χρηματοδότησε η Textron με στόχο την βελτίωση της φονικότητας και την μείωση βάρους των όπλων υποστήριξης. Το πρόγραμμα ονομαζόταν LSAT και εξερευνούσε την δυνατότητα αντικατάστασης των μεσαίων και ελαφρών πολυβόλων από ένα όπλο με την ισχύ του πρώτου και βάρος λιγότερο του δεύτερου.

Το LSAT εξελίχθηκε γύρω από ένα βλήμα διαμέτρου 6,5 χλστ. με βεληνεκές στα 1.100 μέτρα. Μια ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια είναι ότι η αρχική προσπάθεια για το LSAT σε διαμέτρημα 6,5 χλστ. (τηλεσκοπικού κάλυκα) είχε αναπτυχθεί σε συνεργασία με το Κέντρο Έρευνας και Ανάπτυξης Οπλισμού του Στρατού (ARDEC) για να επιτύχει 35% χαμηλότερο βάρος και 30% αυξημένη φονικότητα σε σχέση με το 7,62×51 ΝΑΤΟ. Κάποια στιγμή όμως η Διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων των ΗΠΑ (USSOCOM) – με πειραματική μονάδα το 5th Special Forces Group – ανέπτυξε το διαμέτρημα 6.8 SPC (Special Purpose Catridge) ως πιθανή λύση για μετατροπή του Colt M4 σε ένα πιο αξιόπιστο και θανατηφόρο όπλο. Οι κριτικές για την απόδοση της βολίδας ήταν πολύ θερμές, και έτσι απλά πέταξαν όλη την έρευνα της Textron στο “καλάθι”, και απαίτησαν να τροποποιηθεί το πρόγραμμα γύρω από ένα νέο βλήμα διαμέτρου 6,8 χλστ.

Καταργώντας τον μπρούτζινο κάλυκα τύπου “λαιμού μπουκαλιού” (bottleneck), η λύση της Textron εμφανίζει μερικά εξαιρετικά πλεονεκτήματα.

  • Μειώνει το συνολικό μήκος του γεμιστήρα (ή της ταινίας για το πολυβόλο), το μήκος της θυρίδας απόρριψης και την διαδρομή που χρειάζεται το κλείστρο, για να φορτώσει και να απορρίψει το φυσίγγιο. Αυτό οδηγεί σε βραχύτερο μέγεθος κορμού και σε μικρότερο συνολικά βάρος του όπλου.

  • Η αντικατάσταση των μεταλλικών καλύκων από πλαστικά “δοχεία” κυλινδρικού σχήματος μειώνει το βάρος κατά 35% και τον όγκο κατά 18% επί ιδίου διαμετρήματος. Δηλαδή, για το φυσίγγιο 7,62 ΝΑΤΟ, η ταινία των 200 τεμαχίων θα ζυγίζει 1.100 γραμμάρια λιγότερο με το ίδιο βάρος βολίδας. Ανάλογο κέρδος υπάρχει και στα μικρότερα διαμετρήματα.

  • Η χρήση πολυμερικού κάλυκα και η έλλειψη “λαιμού” στην θαλάμη χαμηλώνουν την εσωτερική πίεση και την διάβρωση του συγκεκριμένου τμήματος. Η χαμηλή αγωγιμότητα του πλαστικού καθυστερεί αρκετά την υπερθέρμανση της κάννης.

  • Η θαλάμη είναι ξεχωριστό κομμάτι του μηχανισμού και επιστρέφει στην θέση βολής σε κάθε κύκλο, καθιστώντας την τεχνολογία CT ιδανική για πολυβόλα.

Χρησιμοποιώντας φυσίγγια τεχνολογίας CT, το πολυβόλο ζυγίζει μόλις 4,5 κιλά κενό, βάρος απίστευτα χαμηλό για την κατηγορία. Η Textron είχε την σχετικά “εύκολη δουλειά” να προσαρμόσει το σχέδιο της για την νέα βολίδα “6.8 GP” που προδιαγράφει ο Στρατός, και να παραδώσει τα αντίστοιχα όπλα για τις επερχόμενες δοκιμές. Για να αντισταθμίσει την ανάκρουση από το χαμηλό βάρος, το πολυβόλο ρίχνει σε χαμηλή ταχυβολία (+/– 600 β.α.λ.) και χρησιμοποιεί σύστημα αερίων μακριάς οπισθοδρόμησης, το οποίο μοιράζει την οπισθοδρόμηση σε μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Δεν είναι απίθανη η ενσωμάτωση κάποιου μηχανισμού “συνεχούς ανάκρουσης” (όπως π.χ. στο Σιγκαπουριανό Ultimax ή το λειόκαννο ΑΑ-12). Για την τροφοδοσία η θαλάμη υποχωρεί, και ένα έμβολο σπρώχνει το επόμενο φυσίγγιο μέσα της. Το εισερχόμενο φυσίγγιο σπρώχνει έξω τον προηγούμενο κάλυκα, καταργώντας την ανάγκη ύπαρξης εξολκέα και εξωστήρα και μειώνοντας έτσι τον αριθμό των απαρτίων. Η τελική απόρριψη του κάλυκα γίνεται προς τα εμπρός, λύνοντας το πρόβλημα των αριστερόχειρων χρηστών. Παράλληλα, ο διαχωρισμός κάννης από θαλάμη βοηθά την ψύξη του όπλου σε παρατεταμένες βολές.

Αν φαίνεται ότι η εταιρεία είναι πολύ κοντά στο να “κάνει περίπατο” όσον αφορά το πολυβόλο, θα δυσκολευτεί να πείσει τον Στρατό για το τυφέκιό της. Προαναφέραμε ότι η τεχνολογία CT είναι ιδανική για τροφοδοσία ταινίας, όμως το εντελώς κυλινδρικό προφίλ των φυσιγγίων, σε συνδυασμό με την αυξημένη διάμετρο οδηγούν στον σχεδιασμό μακρύτερων γεμιστήρων. Έτσι αυτοί εξέχουν σε σχέση με τους συμβατικούς που γνωρίζουμε. Επίσης, από τις δημοσιευμένες φωτογραφίες, φαίνεται ότι ο μηχανισμός της αραβίδας είναι ογκωδέστερος από τα σημερινά Μ4. Αυτό οφείλεται στην ανάγκη ξεκλειδώματος της θαλάμης, η οποία πρέπει να “πέσει” κάτω από το επίπεδο της κάννης για την τροφοδοσία.

Σε συνέντευξη του, ο αντιπρόεδρος της Textron υπεύθυνος για την ανάπτυξη του προγράμματος, Wayne Prender, αποκάλυξε ότι, για να επιτύχει την βελτιστοποίηση της πρότασής τους, έχουν συνασπιστεί με δύο κολοσσιαίες εταιρείες της πολεμικής βιομηχανίας: την Winchester-Olin (τον μεγαλύτερο Αμερικανό παραγωγό φυσιγγίων), η οποία παράγει την πλειονότητα των φυσιγγίων μικρών διαμετρημάτων των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων. Ο ρόλος της εταιρείας είναι η παραγωγή 853.000 φυσιγγίων τεχνολογίας CT σε διαμέτρημα 6,8 χλστ. και η προετοιμασία/ οργάνωση για σειριακή παραγωγή εκατομμυρίων τέτοιων πυρομαχικών σε περίπτωση που κερδηθεί ο διαγωνισμός. Ο δεύτερος συμμετέχων είναι η Heckler & Koch, η οποία εργάζεται για την τυποποίηση/ μετατροπή των πρωτοτύπων της Textron σε βιομηχανοποιημένα απάρτια και η εξεύρεση πρωτόκολλων και μεθόδων για οικονομική και αποδοτική σειριακή παραγωγή.

  • General Dynamics-OTS

Αυτή η υποψηφιότητα έχει βασιστεί στο “πάντρεμα” δύο διαφορετικών τεχνολογιών. Χτίστηκε γύρω από ένα πολυμερικό κάλυκα, που διατηρεί όμως το γνωστό σχήμα μπουκαλιού. Έτσι αποτελεί συμβατικότερη προσέγγιση όσον αφορά το όπλο. Η διαφορά στο βάρος επιτυγχάνεται με την χρήση ελαφρών απαρτίων, αλλά η σημαντική αλλαγή είναι η τεχνολογία κατασκευής πυρομαχικών της εταιρείας PCP L.L.C. (θυγατρική πλέον της General Dynamics).

Όπως αποκαλύφθηκε στα μέσα Οκτωβρίου, το σχέδιο της GD ακολουθεί την διάταξη bullpup (το κλείστρο έπεται της χειρολαβής και της σκανδάλης). Έχει δηλαδή την γενική διαμόρφωση του βρετανικού SA-80 ή του IMI Tavor. Αυτό επιτρέπει την μείωση του συνολικού μήκους, χωρίς να θυσιάζεται μήκος κάννης και άρα ταχύτητα βολίδας.

Το πολυβόλο αναμένεται ότι αποτελεί σμίκρυνση του πολυβόλου LWMMG διαμετρήματος .338 Norma Magnum, που η εταιρεία ανέπτυξε πριν λίγα χρόνια για να αντικαταστήσει τα πολυβόλα 7,62 ΝΑΤΟ, αλλά με ένα φυσίγγιο βεληνεκούς 1.600 μέτρων. Με δεδομένη την οροφή βάρους του διαγωνισμού, γνωρίζουμε ότι το πολυβόλο της GD δεν θα ξεπερνά τα 4,5 κιλά. Το σύστημα λειτουργίας είναι συμβατικό, με αέρια. Είναι βέβαιο ότι για τις κάννες θα χρησιμοποιείται τεχνογνωσία από τα αεροπορικά πυροβόλα που παράγει η GD. Αυτό σημαίνει προηγμένα κράματα, που μπορεί να αντέξουν έως και τέσσερις φορές περισσότερο από τα 20.000 φυσίγγια που είναι το όριο των MAG και Minimi.

Οι παρατηρήσεις μας για την πρόταση της General Dynamics-OTS είναι:

  • Με βάση τον “σύμμικτο” (composite) κάλυκα, που αποτελείται από πολυμερικό σώμα και μεταλλικό πυθμένιο, η πρόταση επιτυγχάνει μείωση βάρους 25% σε σχέση με τα συμβατικά πυρομαχικά 7,62 ΝΑΤΟ.

  • Η διατήρηση του κλασσικού σχήματος “μπουκαλιού” κάλυκα δεν βοηθά στο να επιτευχθεί μικρότερο συνολικό μήκος μηχανισμού (όπως η πρόταση της Textron), αλλά διατηρεί μικρότερο πλάτος φυσιγγίου, καθιστώντας ευκολότερη την σχεδίαση “συμβατικών γεμιστήρων”.

  • Η χρήση πολυμερικού κάλυκα μειώνει την υπερθέρμανση των καννών και επιτρέπει την διατήρηση υψηλού ρυθμού βολής. Ο κατασκευαστής έχει αποδείξει ότι μπορεί να εκτελεστούν συνεχείς βολές χιλιάδων φυσιγγίων, χωρίς να “ψηθεί” η θαλάμη (φαινόμενο cook-off) σε δοκιμές αποδοχής για τα πολυβόλα των αεροπορικών μέσων του Στρατού. Απόδειξη της αποτελεσματικότητας του κάλυκα είναι ότι η συγκεκριμένη εφαρμογή θα υιοθετηθεί για τον οπλισμό ελικοπτέρων, άσχετα με την κατάληξη του προγράμματος NGSW.

  • Με την απαίτηση για επίτευξη υψηλών επιδόσεων, αρχικά ο Στρατός στόχευε σε λειτουργικές πιέσεις του φυσιγγίου 6.8 GP στην περιοχή των 80.000 psi. Τα σύμμικτα φυσίγγια λειτουργούν, στα 62.000 psi – όπως και τα συμβατικά πυρομαχικά 7,62×51 χλστ. που χρησιμοποιούνται σήμερα. Το καλοκαίρι του 2019 η General Dynamics δήλωσε ότι αυτός είναι εφικτός στόχος, και ότι μπορεί να επιτευχθεί με πολυμερικούς κάλυκες. Αυτό σημαίνει ότι το στρες της πυροδότησης μεταφέρεται από τον κάλυκα στην θαλάμη του όπλου. Πρόκειται για “συρρίκνωση” της τεχνολογίας που χρησιμοποιείται στα πυροβόλα των αρμάτων και του πυροβολικού. Το στοίχημα λοιπόν για την εταιρεία είναι να κατασκευάσει ένα όπλο μίνι “Μ1 Abrams”, όσον αφορά το βλητικό υπολογιστή/ αποστασιόμετρο λέιζερ και το αντίστοιχης αντοχής “πυροβόλο” στην μορφή φορητού όπλου.

  • Σε πρόσφατες φωτογραφίες των πραγματικών φυσιγγίων 6,8 χλστ. που υπέβαλε στον διαγωνισμό η General Dynamics, διακρίνεται ένας νέου τύπου κάλυκας με ενισχυμένα πλαστικά χείλη και χωρίς το χαρακτηριστικό λεπτό στόμιο που γνωρίζουμε από τους μεταλλικούς. Εικάζουμε ότι αυτή η αλλαγή έχει δύο λόγους. Πρώτον, η εξάλειψη του λεπτού “χείλους” αυξάνει την αντοχή του πολυμερικού κάλυκα στις πιέσεις λειτουργίας που προαναφέραμε. Δεύτερον, εξαλείφοντας το “προοδευτικό στένωμα” της θαλάμης (που παραδοσιακά αναφέρεται και ως κώνος προσαρμογής), αποφεύγεται το πλέον αδύναμο τμήμα αυτής, το οποίο διαβρώνεται και ευκολότερα από το στρες των πυροδοτήσεων.

    Στέλεχος της GD έχει δηλώσει δημόσια ότι η δική τους εκδοχή του φυσιγγίου 6.8 GP μπορεί να αντέξει το όριο πιέσεων των 80.000 psi που ζητούσε ο Στρατός, και να επιτύχει ταχύτητες εξόδου από την κάννη που ξεπερνούν τα 3.100 ft/sec (πόδια/ δευτερόλεπτο), δηλαδή άνω των 950 m/sec (μ.α.δ). Αν και αυτή η δήλωση έχει μείνει “θολή”, πρέπει να υποθέσουμε ότι αφορά την έκδοση πολυβόλου. Η αραβίδα, με μήκος κάννης μόλις 13 ίντσες (33 εκατοστά), είναι απίθανο να πετυχαίνει τέτοια αρχική ταχύτητα ακόμη και με υψηλές πιέσεις λειτουργίας. Αυτό σημαίνει – αν όντως ισχύσει ότι το υποψήφιο πυρομαχικό της General Dynamics παρουσιάζεται ισχυρότερο από αυτό της Textron και σαφώς πλησιέστερο στις επιθυμίες του Στρατού. Βέβαια, ένα ερώτημα που εγείρεται από την επίδοση αυτή είναι η ελεγξιμότητα και τα επίπεδα ανάκρουσης και θορύβου που θα παράγει μια τέτοια αραβίδα.

    Από βαλλιστική πλευρά, η General Dynamics υπόσχεται τις επιδόσεις ενός φυσιγγίου .270 WSM μέσα από ένα όπλο μεγέθους Μ4. Το να επιτευχθούν παρόμοιες ταχύτητες από πολυβόλα ή αραβίδες με κοντές κάννες, σημαίνει ότι τεχνικά η GD έχει επιτύχει μια μεταλλουργία που αντέχει τις αυξημένες πιέσεις και μάλιστα σε συνεχή λειτουργία. Αυτό εξηγεί, εν μέρει, γιατί οι υποψήφιοι κατασκευαστές προέρχονται από τον τομέα της αεροναυπηγικής και της κατασκευής πυροβόλων μεγάλων διαμετρημάτων. Οι συμβατικοί οπλοκατασκευαστές, απλά δεν έχουν το τεχνολογικό υπόβαθρο για να κατασκευάσουν κάτι ανάλογο.

  • Sig Sauer INC

    Αυτή η τελευταία υποψηφιότητα αποτελεί την μεγαλύτερη έκπληξη. Και αυτό διότι η εταιρεία, και ιδιαίτερα η αμερικανική θυγατρική που συμμετέχει στον διαγωνισμό, στερείται του όγκου παραγωγής, της εμπειρίας σε παρόμοια οπλικά συστήματα, αλλά και των εγκαταστάσεων για να αναλάβει ένα τέτοιο έργο. Η εμπειρία της Sig Sauer προέρχεται από τον τομέα των πιστολιών, και μέχρι τώρα ποτέ δεν είχε αναπτύξει πολυβόλα ή κατασκευάσει αυτόματα τυφέκια σε “πειστικές” ποσότητες για στρατιωτικά συμβόλαια. Παρόλα αυτά, έχει καταφέρει ένα εντυπωσιακό “σερί” επιτυχιών σε πρόσφατα συμβόλαια του Αμερικανικού Στρατού.

    Μετά το πρόγραμμα του πιστολιού Μ17/Μ18, στο οποίο η Sig Sauer κατάφερε να υποσκελίσει την Glock και να εξασφαλίσει πωλήσεις 580.000.000 δολαρίων, προκάλεσε αίσθηση και η υιοθέτηση από την USSOCOM του κιτ υποαραβίδας MCX Rattler σε .300 Blackout. Στις αρχές του 2019 ακολούθησε ένα ακόμη συμβόλαιο αξίας 12.000.000 δολαρίων για διόπτρες τύπου Tango 6T μεγέθυνσης 1-6Χ για τα όπλα ακροβολιστών της USSOCOM. Ο “αέρας” αυτών των σημαντικών επιτυχιών έκανε τον πρόεδρο της εταιρείας Ρον Κοέν (Ron Kohen) να δηλώσει κατά την παρουσίαση της υποψηφιότητας: “Ο Στρατός οδηγεί την εξέλιξη στην πρώτη σημαντική αναβάθμιση στα ελαφρά όπλα εδώ και δεκαετίες, ώστε να καλύψει τις αυξανόμενες ανάγκες των στρατιωτών στο πεδίο μάχης. Μας τιμά που επιλεχθήκαμε για το πρόγραμμα NSGW, που φέρνει αυξημένη φονικότητα για τον μαχητή σε σχέση με τα υφιστάμενα όπλα. Στον πυρήνα της πρότασης μας βρίσκεται το υψηλής πίεσης υβριδικό φυσίγγιο 6,8 χλστ. που χρησιμοποιείται και στα δύο όπλα [σ.σ. πολυβόλο και αραβίδα] και αποτελεί ένα άλμα στην καινοτομία, σχεδίαση και παραγωγή”.

    Ο ίδιος ο κος. Κοέν δήλωσε ότι το “υβριδικό φυσίγγιο” 6,8 χλστ. θα είναι πιο συμπαγές, ακριβέστερο, ταχύτερο και σημαντικά ελαφρύτερο. Το “πρόβλημα” με αυτή την δήλωση είναι ότι ο κάλυκας κατασκευάζεται από μέταλλα, και επομένως δεν μπορεί εκ φύσεως να είναι ελαφρύς. Την λύση μπορεί να δίνει η φράση του κου. Κοέν: “Το φυσίγγιο σχεδιάστηκε για να παραμένει αποτελεσματικό πέρα από τις 1.000 γιάρδες (914 μέτρα) έναντι ελαφρά θωρακισμένων στόχων. Είναι όμως σημαντικά ελαφρύτερο σε σχέση με φυσίγγια ανάλογων επιδόσεων”. Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι συγκρίνουν το φυσίγγιο τους με το .338 Norma Magnum και το .300 Winchester Magnum, τα οποία ανήκουν σε άλλη κλάση επιδόσεων και βάρους. Μπορεί αυτό να ισχύει αναμφισβήτητα, όμως ο στόχος του Στρατού ήταν για ένα φυσίγγιο πολυβόλου που να είναι μικρότερο και ελαφρύτερο από το υπάρχον 7,62 ΝΑΤΟ. Σύμφωνα με τις δημοσιευμένες πληροφορίες από την εταιρεία, ο στόχος που επιτυγχάνουν με την υποψηφιότητα είναι να παρουσιάσουν ένα όπλο με την ισχύ πυρός και το βεληνεκές πολυβόλου, με την ακρίβεια και εργονομία τυφεκίου. Αν και οι ακριβείς πληροφορίες είναι ελάχιστες, γνωρίζουμε τα εξής:

  • Η πρόταση της Sig Sauer για το πολυβόλο NGSW-AR αποτελεί μια ελαφρύτερη εκδοχή του παλαιότερου πρωτοτύπου που είχε αρχικά δοκιμαστεί σε διαμέτρημα .338 Norma Magnum. Διατηρεί κατά το δυνατόν την εργονομία του Μ16, η τροφοδοσία μπορεί να γίνει πλευρικά και χρησιμοποιεί (τουλάχιστον στις φωτογραφίες που δημοσιεύονται) μεταλλικούς συνδέσμους ταινίας. Πτυσσόμενο κοντάκιο και σιγαστήρας/ φλογοκρύπτης φαίνεται να είναι στάνταρ, και τα χειριστήρια είναι αμφιδέξια, με τον μοχλό όπλισης να μπορεί να αντιστραφεί για αριστερόχειρες

  • Το τυφέκιο αποτελεί μια εξέλιξη του MCX MR (Mid Range), που η εταιρεία εξέλιξε για τον διαγωνισμό τυφεκίου ακροβολιστή CSASS. Πρόκειται για ένα τυφέκιο με κορμό μεγέθους AR10, δηλαδή σχεδιασμένο γύρω από το φυσίγγιο 7,62 ΝΑΤΟ. Αυτό σημαίνει ότι αποτελεί το μεγαλύτερο και ογκωδέστερο από τα υποψήφια σχέδια. Οι εργονομικές βελτιώσεις αφορούν στην υιοθέτηση πλευρικού μοχλού όπλισης, χειροφυλακτήρα ελεύθερης ταλάντωσης με ενσωματωμένη ράγα M-LOK, αμφιδέξιες ασφάλειες τύπου Μ18 και αναδιπλούμενο κοντάκιο. Η καταγωγή από το MCX σημαίνει ότι χρησιμοποιεί συμβατικό σύστημα αερίων με πιστόνι και κλασσικού σχήματος και μεγέθους γεμιστήρες τύπου AR10/ M110. Σαν αποτέλεσμα, έχει μεγαλύτερο όγκο και βάρος από τα αντίπαλα τυφέκια. Αποτελεί την συμβατικότερη από τις προτάσεις για το πρόγραμμα, αλλά αυτό σημαίνει και ότι έχει το χαμηλότερο ρίσκο ανάπτυξης. Όμως, δεν δίνει κάποιο πλεονέκτημα σε σχέση με την σημερινή τεχνολογία.

  • Αμφότερα τα πρωτότυπα χρησιμοποιούν την εκδοχή φυσιγγίου 6,8 χλστ. της Sig Sauer με την ονομασία 6.8 Hybrid. Η τελευταία λέξη αφορά την κατασκευή του κάλυκα από δύο διαφορετικά μέταλλα: “κράμα” σιδήρου για το πυθμένιο και ορείχαλκο για το σώμα. Τα δελτία Τύπου της εταιρείας διατείνονται ότι η χρήση μετάλλου επιτρέπει υψηλές πιέσεις λειτουργίας (άρα βελτιωμένες κινηματικές επιδόσεις), αλλά και ταυτόχρονη ελάφρυνση του συνολικού βάρους μέσω επανασχεδιασμού των εσωτερικών τοιχωμάτων του κάλυκα. Ισχυρίζονται 20% χαμηλότερο βάρος σε σχέση με ανάλογα φυσίγγια, χωρίς να εξηγούν τι παίρνουν ως βάση σύγκρισης.

  • Το “κλειδί” της πρότασης της Sig Sauer φαίνεται ότι είναι οι υψηλές επιδόσεις του πυρομαχικού 6.8 Hybrid, που κάποιες πηγές αναφέρουν ως “6,8×51 χλστ”. Με συμβατικό σχήμα και κατασκευή, φαίνεται να έχει παρόμοιες διαστάσεις με το 7,62 ΝΑΤΟ και να απαιτεί ίδιου μεγέθους μηχανισμό. Το φυσίγγιο αυτό θα έχει μεγάλη ισχύ και μεγάλο βεληνεκές, αλλά είναι και το ογκωδέστερο μεταξύ των διεκδικητών. Το ερώτημα είναι τι είδους φθορά θα προκαλεί στα τυφέκια που το χρησιμοποιούν.

  • Ο ίδιος ο πρόεδρος της Sig παρουσιάζει το χαρακτηριστικό αυτό ως πλεονέκτημα, λέγοντας ότι ο Στρατός, αν “αγοράσει την ιδέα” της εταιρείας του, θα μπορεί να εκπαιδεύεται με φτηνά φυσίγγια 7,62 και στις επιχειρήσεις να αναβαθμίζει τις δυνατότητες του χρησιμοποιώντας πανομοιότυπα όπλα σε διαμέτρημα 6.8×51 χλστ. Πέρα από το προφανές χάος που θα δημιουργήσει στην Διοικητική Μέριμνα του Στρατού, η ταυτόχρονη διατήρηση παρόμοιων τεσσάρων τύπων φυσιγγίων για την ίδια χρήση (6,8 σε ταινίες πολυβόλου, 6,8 για αραβίδες, 7,62 σε ταινίες και 7,62 για αραβίδες), είναι σχεδόν βέβαιο ότι μια τέτοια πρακτική είναι επικίνδυνη. Σίγουρα τα “λάθος” διαμετρήματα θα βρίσκουν το δρόμο τους για τις λάθος θαλάμες με αποτέλεσμα τραυματισμούς και εκρήξεις όπλων. Αυτό είναι αναπόφευκτο με τόσες χιλιάδες χρηστών στο σύστημα, και η εμπειρία έχει δείξει ότι η ανθρώπινη βλακεία θα το καταφέρει. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα τυφεκίων διαμετρήματος 5,56×45 με “ανατιναγμένες κάννες” γιατί κάποιος πυροδότησε μέσα τους .300 Blackout. Αυτός είναι και ο λόγος που οι γεμιστήρες του ΑΚΜ (7,62) δεν μπορούν να κουμπώσουν στο ΑΚ74 (5,45). Η ιδέα ίδιου γεμιστήρα σε δύο “παράλληλα” διαμετρήματα είναι συνταγή για καταστροφή.

  • Το ότι η πρόταση της Sig Sauer είναι η πιο “συμβατική” και υπολειπόμενη τεχνολογικά από τις άλλες δύο έγινε έκδηλο, όταν στην παρουσίαση των πρωτοτύπων αραβίδων ο λαλίστατος κος. Κοέν υποστήριξε ότι πρόταση της εταιρείας του είναι η πλέον οικονομικά ορθή, γιατί “σέβεται την παράδοση κατασκευής μεταλλικών καλύκων επί 180 χρόνια, και έτσι αφήνει το περιθώριο σε μικρούς Αμερικανούς κατασκευαστές πυρομαχικών συμβατικής τεχνολογίας να αναλάβουν μέρος από την παραγωγή του μελλοντικού πυρομαχικού 6,8×51 χλστ. για λογαριασμό του Στρατού”. Συμπλήρωσε δε ότι, “η υιοθέτηση από τον Στρατό πολυμερικών καλύκων, δεν δείχνει οικολογική συνείδηση, ενώ οι μεταλλικοί είναι εν τέλει βιοδιασπώμενοι”. Δεν γνωρίζουμε αν υπάρχει Νόμπελ για την πιο ευφάνταστη παραδοχή μιας τεχνολογικής αδυναμίας και κάλυψής της με “αερολογίες”, αλλά… αυτή η δήλωση είναι σίγουρα υποψήφια!

Επίλογος

Δεν είναι λίγοι αυτοί που αναρωτιούνται αν το πρόγραμμα NGSW είναι ένα ακόμη “φιάσκο εν τη γενέσει”, όπως τα παλιότερα ACR, OICW και το ΧΜ8. Εκατομμύρια δαπανήθηκαν και τότε για τον αντικαταστάτη του Μ16 και στο τέλος… ουδέν! Για χάρη της αντικειμενικότητας πρέπει βέβαια να αναφέρουμε ότι εν τέλει θα υπάρξουν οφέλη, αλλά διαφορετικής φύσης. Κατ’ αρχάς, είναι σαφής η μείωση του βάρους όσον αφορά τα πολυβόλα και τα πυρομαχικά τους. Το κύριο πλεονέκτημα που βλέπουμε είναι μια “συγχώνευση” του ελαφρού και μέσου πολυβόλου σε ένα νέο οπλομηχάνημα, που θα συνδυάζει τις διαστάσεις του πρώτου με την ισχύ του δεύτερου. Δυστυχώς δεν νομίζουμε ότι ανάλογο άλμα ποιότητος θα είναι δύσκολο να υπάρξει για τις αραβίδες.

Το επόμενο πλεονέκτημα είναι η ενσωμάτωση υπολογιστών που θα μετατρέψουν την στόχευση σε “X Box”, όπου ο στρατιώτης θα τοποθετεί το σταυρόνημα στο στόχο και η διόπτρα θα προσφέρει μια βλητική εξίσωση.

Ένα τρίτο πλεονέκτημα, ανάλογα με το ποιό σχέδιο φυσιγγίου θα επιλεγεί τελικά (τα ισχυρότερα των General Dynamics-OTS ή της Sig Sauer), είναι ότι θα είναι μετατραπεί ο ρόλος των τυφεκιοφόρων. Ο συνδυασμός ηλεκτροπτικών βοηθημάτων και μεγάλου διαμετρήματος θα καταστήσει κάθε τυφεκιοφόρο σε “εν δυνάμει ακροβολιστή”, μετασχηματίζοντας τις τακτικές μικρών ομάδων. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι απαραίτητα τακτικά ορθό, όμως η ισχύς πυρός των μικρών μονάδων θα ενισχυθεί ξεκάθαρα.

Από την άλλη πλευρά, πιστεύουμε ότι, για να έχει νόημα αυτό το πρόγραμμα, ο δρόμος είναι τα τηλεσκοπικά φυσίγγια της Textron. Αυτό μελλοντικά θα μπορούσε να οδηγήσει σε πυρομαχικά “χωρίς κάλυκα” (caseless), μειώνοντας το βάρος των φυσιγγίων έως και 40%. Παράλληλα, η τεχνολογία αποσπώμενης θαλάμης θα έλυνε πολλά από τα προβλήματα που σχετίζονται με την εξαπόλυση αυτόματου πυρός. Αν αυτή η λύση αποδειχτεί εφικτή, τότε μεσοπρόθεσμα θα αποδώσει ένα νέο κεφάλαιο στην οπλοτεχνία και θα ξεπληρώσει την επένδυση.