Το επάγγελμα του μισθοφόρου είναι το άλλο αρχαιότερο στον κόσμο. Στην ιστορία της ανθρωπότητος και ειδικότερα στην ελληνική και ευρωπαϊκή, το επάγγελμα του μισθοφόρου έχει ευδοκιμήσει λόγω διαφόρων πολιτικο-κοινωνικών συνθηκών. Οι Έλληνες στην Αρχαιότητα ήμασταν οι πιο διάσημοι και πολυζήτητοι μισθοφόροι…
Σήμερα η Ελλάδα αντιμετωπίζει έναν ξεκάθαρο και άμεσο άμεσο (clear and present danger, που έλεγε και μια παλιά ταινία με σενάριο Tom Clancy) πολέμου με την Τουρκία. Και οι μισθοφόροι ή όπως σήμερα λέγονται, Ιδιωτικοί Στρατιωτικοί Συμβασιούχοι (Private Military Contractor – PMC), εμφανίζονται ως μια λύση (προσωρινή) για την άμεση αναβάθμιση της αμυντικής ισχύος των Ενόπλων Δυνάμεων… ΤΩΡΑ, και όχι σε μερικούς μήνες ή τα επόμενα έτη.
Πριν πιάσει κάποιους “υστερία” για την χρήση μισθοφόρων – αριστερούς ειρηνούληδες, υπερπατριώτες τουρκοφάγους και πολιτικά ορθούς πολιτικάντηδες – να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν προτείνουμε την αντικατάσταση του εθνικού στρατού από ξένους μισθοφόρους. Αυτό θα ήταν απαράδεκτο και εθνικά καταστροφικό. Προτείνουμε μια προσωρινή χρήση στρατιωτικών συμβασιούχων, οι οποίοι πλέον αποτελούν συνηθισμένη πρακτική από όλους τους στρατούς (περιλαμβανομένων αυτών των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ) σε διάφορες θέσεις, μάχιμες ή βοηθητικές.
Και φυσικά δεν αναφερόμαστε σε απλούς στρατιώτες. Μιλάμε για “υψηλής τεχνολογίας” μισθοφόρους, οι οποίοι θα εκτινάξουν κατακόρυφα και άμεσα την αμυντική ισχύ της Ελλάδος απέναντι στην τουρκική απειλή. Αυτοί οι High Tech PMC είναι πιλότοι και τεχνικοί αεροσκαφών. Γιατί η Πολεμική Αεροπορία είναι όχι απλώς η αιχμή του δόρατος αλλά το κρίσιμο “όπλο” για την εξασφάλιση όχι μόνον της άμυνας της χώρας, αλλά της νίκης εναντίον της Τουρκίας.
Πολύ ορθά, πλέον, η ελληνική ανώτατη στρατιωτική ηγεσία αναγνωρίζει ότι η ΠΑ είναι ο κρίσιμος παράγοντας σε έναν πιθανό ελληνο-τουρκικό πόλεμο ή έστω ένα θερμό επεισόδιο. Και πολύ σωστά στρεφόμαστε στην απόκτηση ενός μαχητικού νέας γενεάς και μάλιστα από την Γαλλία: το Rafale. Αποκτούμε ένα πολύ σημαντικό πλεονέκτημα, το οποίο ανατρέπει την ισορροπία δυνάμεων υπέρ ημών στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Αλλά πότε; Δυστυχώς όταν μπορεί να είναι πολύ αργά…
Σύμφωνα με δημοσιεύματα, θα αγοράσουμε αρχικά 12 Rafale F2 σύντομα από τα αποθέματα της Γαλλικής Αεροπορίας, και θα αγοράσουμε 8 καινούργια (F3 ή F4). Το πρόβλημα είναι το πότε αυτά τα 12 θα είναι επιχειρησιακά, ήτοι έτοιμα για πόλεμο. Και αυτό σύμφωνα με καθιερωμένη διαδικασία του ΝΑΤΟ και άλλων διεθνών στάνταρ θα γίνει δυνατό μάλλον μετά από 16 μήνες. Συγκεκριμένα, υπάρχει η Αρχική Επιχειρησιακή Ικανότητα (IOC) και η Πλήρη Επιχειρησιακή Ικανότητα (FOC). Η πρώτη αναφέρεται στην ελάχιστη-βασική ικανότητα μιας Μοίρας για εκτέλεση πολεμικών αποστολών, και η η δεύτερη στην πλήρη ικανότητα εκτέλεσης πολεμικών αποστολών με ασφάλεια και αποτελεσματικότητα.
Σύμφωνα με την ιστοσελίδα της ΠΑ, η 330Μ με F-16C/D κηρύχτηκε πλήρως επιχειρησιακή μετά από 16 μήνες. Οι παραλαβές ξεκίνησαν στις 9-1-89 και η Μοίρα αξιολογήθηκε από το ΑΤΑ ως FOC στις 29-4-90. Αν ισχύσει το ίδιο και για τα Rafale, τότε αν τα παραλάβουμε ας πούμε τον Οκτώβριο θα είναι πλήρως επιχειρησιακά τον Φεβρουάριο του 2022. Σύμφωνα με την ειδησεογραφία, τα πρώτα Rafale θα είναι στην Ελλάδα στις αρχές του 2021, οπότε η ημερομηνία εισόδου σε υπηρεσία απομακρύνεται πολύ περισσότερο. Υπάρχει και η περίπτωση, όμως, οι έκτακτες συνθήκες να συντομεύσουν την διαδικασία.
Πριν την εισβολή στην Κύπρο το 1974, η τότε πολιτικο-στρατιωτική ηγεσία είχε επιλέξει την μαζική αποστολή πιλότων για εκπαίδευση στις ΗΠΑ, ώστε τα F-4 Phantom που παραλαμβάνονταν να είναι το συντομότερο δυνατό έτοιμα για δράση. Το γιατί δεν στάλθηκαν στην Κύπρο τον Ιούλιο του 1974 είναι άλλη ιστορία… Αλλά και με αυτή την επιλογή (μαζική εκπαίδευση πιλότων στην Γαλλία), τα Rafale θα είναι σε ελάχιστο – βασικό βαθμό επιχειρησιακά σε μερικούς μήνες. Ίσως το επόμενο καλοκαίρι; Σίγουρα όχι αν έρθουν στις αρχές του 2021.
Αλλά η απειλή που αντιμετωπίζουμε μπορεί να εκδηλωθεί σήμερα ή αύριο… Επομένως, θέλουμε ΤΩΡΑ μια Μοίρα μαχητικών με ικανότητες θαλάσσιας και γενικής κρούσης. Και εδώ μπαίνουν οι μισθοφόροι. Με επίσημες διαδικασίες και με βάση τους διεθνείς κανόνες που διέπουν την χρήση PMC, τα 12 Rafale μπορεί να συνοδεύονται από 14-16 απόστρατους (ή αποδεσμευμένους από την Γαλλική Αεροπορία) πιλότους Rafale, αλλά και τον απαραίτητο αριθμό μηχανικών που θα τα συντηρούν. Οι ξένοι μισθοφόροι πιλότοι και τεχνικοί θα αντικαθίστανται ένας προς ένας με την είσοδο σε επιχειρησιακή καταλληλότητα των Ελλήνων πιλότων και τεχνικών που θα εκπαιδεύονται στην Γαλλία ή/και στην Ελλάδα.
Μια άλλη επιλογή θα ήταν να παραγγείλουμε 40 καινούργια Rafale (αντί 20), και ως αντάλλαγμα να μας παραχωρηθούν 30 Mirage 2000C/5F, τα οποία είναι ειδικά διασκευασμένα για κρούση, με ατρακτίδια σκόπευσης, και ικανότητα εξαπόλυσης μεγάλης ποικιλίας όπλων αέρος – επιφανείας/ εδάφους. Θα συνιστούσαν μια ενισχυμένη Μοίρα με έδρα το Ηράκλειο στην Κρήτη, επανδρωμένη από απόστρατους Έλληνες πιλότους Mirage 2000 ή/και μισθοφόρους πιλότους και τεχνικούς.
Και στις δύο περιπτώσεις, η ΠΑ αποκτά ΑΜΕΣΑ, ΤΩΡΑ, μια πρωτοφανή ικανότητα κρούσης σε θάλασσα και επίγειους στόχους, αναβαθμίζοντας κατακόρυφα τις ικανότητες αεροπορικών επιθετικών επιχειρήσεων. Καλές οι αποφάσεις για αγορά όπλων. Αλλά έπρεπε να είχαν ληφθεί το κατ’ ελάχιστον πριν από 4-5 χρόνια. Πλέον μαζί με το εξοπλιστικό χρειάζονται και αποφάσεις για πολεμική ετοιμότητα ΕΔΩ και ΤΩΡΑ.
Όλη αυτή η «εξοπλιστικολογία» και ο ο ενθουσιασμός δεν προσθέτουν ΤΙΠΟΤΑ στην σημερινή αμυντική μας κατάσταση. Και αυτό γιατί αφορούν ένα μέλλον δύο κατ’ ελάχιστο ετών σε ορισμένες μεμονωμένες περιπτώσεις και 5-10 ετών στις περισσότερες.