ΕΙΔΗΣΕΙΣ, ΕΛΛΑΔΑ/ΚΥΠΡΟΣ

Ινδο-Ελληνική κωμωδία

Οι ειδήσεις από την οπλοβιομηχανία και τις αγορές φορητού οπλισμού του Ινδίας και των ενόπλων δυνάμεών της δείχνουν το… ελληνικό μέλλον σε αυτούς τους τομείς. Πως; Ας αποτυπώσουμε την ειδησεογραφία.

Η Ινδία ανακοίνωσε ότι θα κατασκευάσει εγχωρίως μέσω της κοινοπραξίας PLR Systems τα νέα τυφέκια της ισραηλινής IWI, Carmel και Arad. Τα δύο τυφέκια θα παραχθούν υπό το πρόγραμμα “Make in India” (όπως π.χ. λέμε “εθνικό τυφέκιο”) και από το εργοστάσιο που κατασκεύασαν οι Ισραηλινοί το 2017 στο Madhya Pradesh. Τα τυφέκια προορίζονται σύμφωνα με το Indian Defense News για τις Ειδικές Δυνάμεις, τον Στρατό, το Ναυτικό και την Αεροπορία, καθώς και για τα σώματα ασφαλείας.

Η PLS Systems κατασκευάζει ήδη το τυφέκιο Tavor το οποίο το 2002 υιοθετήθηκε ως κύριο όπλο των Ειδικών Δυνάμεων της Ινδίας κατόπιν συμβολαίου ύψους 38 εκατ. δολαρίων. Το 2016 η IWI ανακοίνωσε ότι δημιούργησε μια κοινοπραξία με συμμετοχή 49:51 για να παράγει μέρη του Tavor στην Ινδία. Επίσης, στην Ινδία κατασκευάζονται το τυφέκιο ελεύθερου σκοπευτή Galil, το Uzi Ρro, το πιστόλι Masada και το ελαφρύ πολυβόλο Negev σε εγχώρια – ξένη αναλογία 40-60%.

Σύμφωνα με τα ανωτέρω, η Ινδία θα έπρεπε να είναι αυτάρκης σε φορητό οπλισμό, και λογικά να είναι υποφήφια στο να καταστεί μια από τις μεγαλύτερες χώρες εξαγωγής φορητού οπλισμού. Ο φορητός οπλισμός των στρατιωτικών της θα είναι 100% ισραηλινής σχεδίασης, γεγονός που λογικά δηλώνει την εμπιστοσύνη και την ικανοποίηση των Ινδικών ενόπλων δυνάμεων στην επιλογή τους.

Και όμως. Συμβαίνουν τα εξής παράξενα…

Πριν λίγες ημέρες ανακοινώθηκε ότι οι Ινδικές Ειδικές Δυνάμεις αγοράζουν με επείγουσες διαδικασίες (Fast Track Process – FTP) 1.050 FN SCAR-H Mk17 7,62×51, 1.400 FN SCAR-L Mk16 (με εναλλακτική το ΗΚ416), 715 ελαφρά πολυβόλα Mk48 (FN Minimi 7,62x51). Εκτός αυτών, προχθές ανακοινώθηκε ότι οι Ινδικές Ειδικές Δυνάμεις επίσης με επείγουσα διαδικασία FTP θα παραλάβουν το δεύτερο πακέτο 72.400 τυφεκίων SIG 716 G2 Patrol 7,62×51 της SIG Sauer, το οποίο θα συμπληρώσει μια προηγούμενη επίσης σχετικά πρόσφατα αγορά άλλων 74.000 τυφεκίων SIG 716.

Επιπλέον, η Ινδία έχει επιλέξει το ρωσικό τυφέκιο ΑΚ 203 7,62x39 για να το κατασκευάσει εγχωρίως υπό μια κοινοπραξία με την κρατική εταιρεία OFB και την ρωσική εταιρεία Russian Kalashnikov Rifles. Τα όπλα προορίζονται για “τα στρατεύματα πρώτης γραμμής” και ο αριθμός τους θα αγγίξει τα 700.000 τεμάχια.

Επίσης, αναμένεται μια παραγγελία 93.385 αραβίδων CAR816 από την εταιρεία Caracal των ΗΑΕ.

Και εδώ είναι που αναρωτιέσαι αν τους Ινδούς πολιτικούς και στρατιωτικούς χτύπησε ο ιός STUPID-19 ή αν χρειάζονται ψυχιατρική παρακολούθηση ή τελικά συμβαίνει κάτι άλλο πολύ πιο απλό και πολύ πιο παλιό, όσο και ο κόσμος: διαφθορά και διασπάθιση κρατικού χρήματος προς πλουτισμό των προυχόντων της ανώτατης Ινδικής κάστας, που διαχειρίζεται 1,5 δισ. πεινασμένους.

Δεν γνωρίζουμε τι από τρία συμβαίνει (αν και σοβαροί τζογαδόροι θα έβαζαν τα λεφτά τους στην τρίτη επιλογή με απόδοση 1 προς 1.000), αλλά το μόνο βέβαιο είναι ότι ο Ινδικός Στρατός για τις Ειδικές Δυνάμεις του και τα στρατεύματα πρώτης γραμμής μόνον τα “εθνικά” Tavor, Carmel και Arad δεν πρόκειται να δώσει για να πολεμήσουν. Αντ’ αυτών θα δώσει FN SCAR, HK416, SIG SAUER και KALASHNIKOV.

Η όλη υπόθεση θα ήταν αστεία, αν το “ανέκδοτο” δεν ψηνόταν ήδη και στην Ελλάδα… Και το ανέκδοτο κάποιοι μετριοπαθείς το υπολογίζουν στο μισό δισ., κάποιοι άλλοι πιο “αισιόδοξοι” το υπολογίζουν στο 1 δισ.! O λόγος είναι ότι εκτός των 200.000 τυφεκίων (ίσως και περισσότερων καθώς πιέζονται το Πολεμικό Ναυτικό και η Πολεμική Αεροπορία να πάρουν νέο τυφέκιο – δηλαδή να κόψουν από τον προϋπολογισμό τους…) θα δημιουργηθεί ένα νέο εργοστάσιο, του οποίου το μέγεθος είναι άγνωστο καθώς δεν έχει ανακοινωθεί ακόμα ο ρυθμός παραγωγής των τυφεκίων. Δηλαδή, αν θέλουμε τα όπλα σε τρία χρόνια χρειαζόμαστε ένα μεγάλο εργοστάσιο (πολλές μηχανές και προσωπικό). Αν τα θέλουμε σε 10 χρόνια ένα μικρότερο εργοστάσιο.

Και φυσικά όταν τελειώσει το πρόγραμμα, τι θα κάνει αυτό το νέο (ΕΒΟ-2) εργοστάσιο; Θα εξάγει όπλα; Από την εμπειρία της ΕΒΟ-1 μάλλον οι εξαγωγές (κατόπιν αδείας των Ισραηλινών όπως προβλέπει η πρόσφατα κυρωθείσα συμφωνία…) θα είναι ισχνές για να καλύπτουν τα λειτουργικά του έξοδα. Οπότε πάλι θα πρέπει να συντηρούμε μια “μαύρη τρύπα”, δίπλα σε αυτές των ΕΝΑΕ, της ΕΛΒΟ, των ΕΑΣ, της ΕΑΒ…

Και όλη αυτή η υπέρογκη σπατάλη για ένα οπλοσύστημα που δεν θα αλλάξει απολύτως τίποτα στην ισχύ πυρός και την μαχητική ικανότητα του Πεζικού (μάλλον θα την μειώσει αν επιλεγεί το Χ95 5,56), δεν θα επηρεάσει καθόλου την αμυντική ισορροπία με την Τουρκία, όταν την ίδια στιγμή υπάρχει επείγουσα ανάγκη για στρατηγικά όπλα και όταν οι διαθεσιμότητες κρίσιμων οπλικών συστημάτων είναι σε τραγικό επίπεδο.

Προηγούμενο άρθροΕπόμενο άρθρο