S-200: Το σύστημα SAM που κατέρριψε το ρωσικό IL-20 χθες και το ισραηλινό F-16I τον Φεβρουάριο

S-200 SAM

Βλήμα 5V28 σε φορέα εκτόξευσης 5Ρ72V του συστήματος S-200V Vega (SA-5B “Gammon”).

Il-20

Ένα IL-20M (NATO: "Coot-A") σε απογείωση.

Il-20M map

Χάρτης της πορείας του μοιραίου IL-20, της ισραηλινής επίθεσης και των πλοίων στην περιοχή, όπως δόθηκε στη δημοσιότητα από το Υπουργείο Άμυνας της Ρωσίας σήμερα.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Το ραντάρ ελέγχου βολής 5Ν62 του συστήματος S-200.

Το ρωσικό Ilyushin IL-20M (ΝΑΤΟ: “Coot-A”), ένα αργό, τετρακινητήριο ελικοφόρο αεροσκάφος Συλλογής Ηλεκτρονικών Πληροφοριών (ELINT) που καταρρίφθηκε στις 22:07 τοπική ώρα της 17ης Σεπτεμβρίου στη θάλασσα, περί τα 27km από την ακτή της Λατάκειας και ενώ εξελισσόταν η επίθεση τεσσάρων ισραηλινών F-16 στην περιοχή, δεν είναι το μοναδικό πρόσφατο θύμα των συστημάτων Βλημάτων Επιφανείας – Αέρος (SAM) S-200 της Συρίας.

Ευάγγελος Α. Παγώτσης

Στις 10 Φεβρουαρίου 2018 το σύστημα κατέρριψε ένα ισραηλινό F-16I “Sufa” (Καταιγίδα) στη Γαλιλαία, στα βόρεια του Ισραήλ. Τα S-200 της Συρίας φέρονται να έχουν υποβληθεί σε εκσυγχρονισμό από τη ρωσική στρατιωτική βιομηχανία.
Το S-200 με ταξινόμηση SA-5 του Υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ και “Gammon” του ΝΑΤΟ, ήταν το κορυφαίο σοβιετικό σύστημα SAM δεύτερης γενιάς, πολύ μακράς ακτίνας δράσης και μέσου-μεγάλου υψόμετρου, για την προστασία στατικών στόχων υψηλής αξίας από στρατηγικά βομβαρδιστικά. Το σύστημα τέθηκε σε υπηρεσία το 1967 με βλήματα V-860Ρ (5V21) μέγιστης ακτίνας δράσης 180km, για να ακολουθήσουν τα S-200V Vega (SA-5B) με V-860PV (5V21V) των 180km ή V-880/N (5V28/N) των 240km, το S-200VE Vega-E (SA-5B) με V-800E (5V28E) των 240km, καθώς και τα S-200M Vega-M (SA-5C) και S-200D Dubna (SA-5C) με V-880M (5V28M) των 300km.
Το τερατώδες βλήμα 5V28V είχε βάρος 7.100kg, μήκος 10,8m και διάμετρο 86cm, μεταφέροντας πολεμική κεφαλή HE-θραυσμάτων των 217kg. To 5V28M έφθανε τα 8.000kg! Διέθετε τέσσερεις απορριπτόμενους ενισχυτές στερεού προωθητικού περιμετρικά και κύριο πυραυλοκινητήρα υγρών καυσίμων διπλής ώσης, επιτυγχάνοντας μέγιστο υψόμετρο πτήσης 35/40km. Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες αναφέρουν πως η μέγιστη ταχύτητα έφθανε τα 2.500m/s ή Mach 8 σε μεγάλο υψόμετρο! Με δεδομένο τον όγκο και το βάρος των βλημάτων, το S-200 προοριζόταν αποκλειστικά για στατικές εγκαταστάσεις.
Το S-200 εισήγαγε την τεχνική Ημι-Ενεργής Κατεύθυνσης Ραντάρ (SARH) με καταύγαση Συνεχούς Κύματος (CW) από ραντάρ στο έδαφος και με ημιενεργό ερευνητή στο βλήμα, υψηλότερης ακρίβειας και αντοχής σε ηλεκτρονικά αντίμετρα από την καθοδήγηση διεύθυνσης στα S-75 και S-125. Ωστόσο στην αρχική φάση της τροχιάς των βλημάτων του S-200 ενδέχεται να χρησιμοποιείται καθοδήγηση διεύθυνσης, ή περιοδική καταύγαση CW για διορθώσεις πορείας. Ο πυροσωλήνας προσέγγισης ήταν επίσης ημιενεργός, απαιτώντας καταύγαση CW του στόχου για να λειτουργήσει, υπήρχε όμως εναλλακτική δυνατότητα πυροδότησης με εντολή από το έδαφος.
Η μονάδα βολής S-200 περιλαμβάνει 6 φορείς εκτόξευσης 5P72 μονού βραχίονα και ένα ραντάρ εμπλοκής 5N62 “Square Pair” συχνότητας H-ζώνης ΝΑΤΟ (6-8GHz), για την ιχνηλάτηση και καταύγαση στόχων, με δυνατότητα αυτόνομης έρευνας περιορισμένων τομέων. Το 5Ν62 διαθέτει δύο διαύλους ταυτόχρονης καθοδήγησης βλημάτων. Η μονάδα βολής περιλαμβάνει επίσης ένα ραντάρ έγκαιρης προειδοποίησης P-14 (5N48AE) Oborona-14 “Tall King C” συχνοτήτων VHF (30-300MHz), ένα υψομετρικό ραντάρ PRV-17 “Odd Pair” Ε-ζώνης (2-3GHz) και σύστημα IFF όπως το 1L22 Parol. Προαιρετικά μπορούν να χρησιμοποιηθούν ραντάρ πρόσκτησης στόχων 5Ν87 Kabina 66 “Back Net/ Back Trap”, P-30 Periskop (Big Mesh) ή P-35/37 “Bar Lock/ Bar Lock B” συχνότητας Ε-ζώνης, ή Ρ-15Μ και υψομετρικό ραντάρ “Side Net”.