ΑΡΘΡΑ, ΕΛΛΑΔΑ/ΚΥΠΡΟΣ

Αποτιμώντας την στρατηγική συμμαχία με το Ισραήλ

Έκπληξη και μόνον μπορεί να προκαλέσει η κλήση του Προέδρου της Κύπρου κ. Αναστασιάδη προς τον Πρόεδρο της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν να παρέμβει για να σταματήσει η τουρκική προκλητικότητα εναντίον της Κύπρου. Υποτίθεται ότι η Κύπρος έχει συνάψει μια στρατηγική συμμαχία με το Ισραήλ ώστε να προστατευτεί από τα επεκτατικά – επιθετικά σχέδια του Ερντογάν. Τα οφέλη του Ισραήλ πολλά. Απέκτησε έναν σταθμό ραντάρ και πιθανότατα σταθμό SIGINT-COMINT-ELINT στο Όρος Τρόοδος (που φιλοξενεί εδώ και δεκαετίες έναν βρετανικό αντίστοιχο ραντάρ και εγκατάσταση πληροφοριών), έλαβε μεγάλες παραγγελίες φορητού οπλισμού, διεξήγαγε ασκήσεις σε εδάφη που μοιάζουν με αυτά του Λιβάνουν για μελλοντικές επιχειρήσεις. Και αυτά είναι όσα γνωρίζουμε.

Λογικά στο Ισραήλ θα έπρεπε να στραφεί ο κ. Αναστασιάδης και όχι στην Ρωσία. Η Κύπρος επέτρεψε στην ΕΕ να “σκουπίσει” τα ρωσικές καταθέσεις στις τράπεζές της ώς προϊόν εγκλήματος (ξεχνώντας η ΕΕ ότι το Λουξεμβούργο είναι το μεγαλύτερο κέντρο ξεπλύματος μαύρου χρήματος…), και έχει σταματήσει τις παραγγελίες όπλων από την Ρωσία, και γενικά έχει ευθυγραμμιστεί με όλες τις αντιρωσικές γραμμές της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Το προφανές συμπέρασμα από την ανωτέρω κατάσταση είναι ότι η “προστασία” που υποτίθεται παρέχει η συμμαχία της Κύπρου με το Ισραήλ είναι ανύπαρκτη, και πραγματικά διερωτάται κανείς ποιός ο λόγος που έγινε;

Παρόμοια συμμαχία έχει συνάψει και η Ελλάδα με το Ισραήλ. Εδώ τα οφέλη του Ισραήλ πολύ μεγαλύτερα. Ραντάρ και πιθανότατα σταθμός SIGINT-COMINT-ELINT στην Κρήτη, “σκούπισμα” όλης της αμυντικής βιομηχανίας, αγορά τεράστιας ποσότητας τυφεκίων (που δεν χρειάζονται), αγορά δεκάδων ή και εκατοντάδων χιλιάδων οχημάτων στρατιωτικών, αστυνομικών, πολιτικών του Δημοσίου αμφιβόλου ποιότητας, πολλά άλλα προγράμματα αγοράς αμυντικού υλικού επίσης αμφιβόλου ποιότητας. Και όλα αυτά ώστε να έχουμε στρατηγική συμμαχία και ως εκ τούτου “κάλυψη” και “προστασία” έναντι των Τούρκων. Και όμως, στην πρόσφατη κρίση στο Καστελόριζο, που φτάσαμε στο χείλος του πολέμου, το Ισραήλ ουδέν συνεισέφερε, παρά μόνον δηλώσεις… Μόνον οι ΗΠΑ έστειλαν ναυτικές δυνάμεις στην περιοχή – χωρίς αυτό να μας εξασφαλίζει οπωσδήποτε, ενώ η αμερικανική ταξιαρχία που αποβιβάστηκε στην Καβάλα – και διαφημίστηκε από τα ΜΜΕ λες και ήρθε για εμάς – προωθήθηκε στην Ρουμανία. Επομένως, σε δύο περιπτώσεις (εκ των οποίων η μια ήδη “τρέχει” – στην Κύπρο) η διαφημιζόμενη στρατηγική συμμαχία με το Ισραήλ και οι προβληθείσες συναντήσεις Μητσοτάκη – Νετανιάχου ουδέν ουσιαστικό απέδωσαν στον τομέα της Εθνικής Άμυνας.

Μήπως θα έπρεπε να επανεξεταστεί η σχέση μας με το Ισραήλ, το οποίο φαίνεται να επιτυγχάνει μια στρατηγική εξάπλωση προς τα δυτικά (Κύπρος – Κρήτη) και να δημιουργεί ερείσματα για κυριαρχία σε Ανατολική-Κεντρική Μεσόγειο (και ίσως παραπέρα), στο Αιγαίο και τα Βαλκάνια, όταν εμείς παραμένουμε μια ασθενική χώρα με σοβαρά αμυντικά προβλήματα, που σίγουρα δεν θα λύσουν τα χιλιάδες τυφέκια και τα οχήματα αμφιβόλου ποιότητας, που υποχρεωτικά θα αγοράζουμε από ουσιαστικά ισραηλινές εταιρείες, που απλώς θα εδρεύουν σε ελληνικό έδαφος και θα μπορούν με την σφραγίδα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ να εξάγουν εκεί που δεν μπορούσαν;

Η έκβαση της τελευταίας κρίσης μόνον απλά “αμφιλεγόμενη” δεν είναι. Ο Ερντογάν λέει ότι η Αθήνα δέχτηκε διαπραγματεύσεις, ο Ακάρ μας περιμένει στην Άγκυρα να μιλήσουμε, ο γερμανικός Τύπος λέει ότι ο Ερντογάν νίκησε, και ο υπουργός Εξωτερικών κ. Δένδιας μας εξηγεί ότι δεν πρόκειται για διαπραγματεύσεις αλλά για απλές “συζητήσεις”. Και μετά η τουρκική αρμάδα πήγε Κύπρο. Μάλλον να πετύχει και εκεί απλώς “συζητήσεις”…

Προηγούμενο άρθροΕπόμενο άρθρο