Όπως διακρίνεται στο τουρκικό προπαγανδιστικό βίντεο, οι Τούρκοι βατραχάνθρωποι των μονάδων SAT-SAS έχουν θέσει σε υπηρεσία το ηλεκτροκίνητο και περιστροφικό εξάκαννο πολυβόλο των 7,62x51 της τουρκικής εταιρείας ΚΑLE AERO. Το όπλο φαίνεται ότι τοποθετείται στα σκάφη ειδικών επιχειρήσεων MRTP αλλά και φουσκωτές λέμβους σταθερής γάστρας (RHIB) των SAT-SAS.
Το όπλο αποτελεί αντιγραφή του αμερικανικού Minigun M-134 της General Electric. Και τα δύο όπλα έχουν δραστικό βεληνεκές 1.000 μέτρων, αλλά αυτό που τα καθιστά ξεχωριστά είναι ο όγκος πυρός που εξαπολύουν σε ελάχιστα δευτερόλεπτα, ο οποίος ανέρχεται σε 2.000 έως και 6.000 βλήματα ανά λεπτό (αναλόγως της επιθυμητής ταχυβολίας, που ρυθμίζεται).
Αν και η κατανάλωση πυρομαχικών προφανώς είναι τεράστια (το όπλο τροφοδοτείται με ταινίες φυσιγγίων με μεταλλικούς συνδέσμους των 500 έως και 5.000 φυσιγγίων), το όπλο είναι ιδανικό για να εξοντώνει άμεσα απειλές κυριολεκτικά ραίνοντας τις με χιλιάδες βολίδες. Το Μ-134 αναπτύχθηκε στην διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ τοποθετούμενο σε αναγνωριστικά (OH-6, OH-58) και επιθετικά (ΑΗ-1 Cobra και UH-1Β/Η Gunship) ελικόπτερα, αεροσκάφη εγγύς υποστήριξης (A-1 Skyraider, A-37 Gragonfly) και φυσικά σε μεταφορικά αεροσκάφη σε ρόλο ιπτάμενων κανονιοφόρων (gunship), δηλαδή στα AC-47 Spooky/ Puf the Magic Dragon, AC-119 και AC-130.
Oι SEAL όταν ενεπλάκησαν σε αντιανταρτικές επιχειρήσεις στους υδάτινους δαιδάλους του Δέλτα του ποταμού Μεκόνγκ στο Νότιο Βιετνάμ, υιοθέτησαν το Μ-134 για τα σκάφη μεταφοράς/ διείσδυσης/ υποστήριξης μάχης που χρησιμοποιούσαν, όπως το Medium SEAL Support Craft (MSSC). Η τεράστια ταχυβολία του Minigun κυριολεκτικά έκοβε σαν πριόνι την ζούγκλα στις ακτές των ποταμών, καλύπτοντας τις αποχωρούσες μετά από επιδρομές ή ενέδρες ομάδες των βατραχανθρώπων, που συχνά καταδιώκονταν από ισχυρές δυνάμεις των Βιετκόνγκ.
Η προσθήκη του Minigun στο οπλοστάσιο των Τούρκων SAT-SAS θα πρέπει να προβληματίσει το Πολεμικό Ναυτικό, καθώς αποτελεί όντως ένα όπλο μεγάλης καταστρεπτικής ισχύος ακόμη και για μεγάλα σκάφη, όπως κανονιοφόρους και φρεγάτες, που μπορεί να βληθούν σε ευαίσθητα σημεία κατά την διάρκεια ενεδρών δίπλα σε βραχονησίδες. Παράλληλα, οι Τούρκοι χρησιμοποιούν το αυτόματο βομβιδοβόλο Mk-19 καθώς και το βαρύ πολυβόλο Μ2 0.50 σε συνδυασμούς οπλισμού επάνω στα MRTP-22U.
Η ελληνική Διοίκηση Υποβρυχίων Καταστροφών (ΔΥΚ) χρησιμοποιεί πολυβόλα FM MAG-58D και MG-3, αυτόματα βομβιδοβόλα Mk-19 και GMG. H προσθήκη μερικών Μ-134 από αμερικανικά αποθέματα θα ήταν μια πολύτιμη αναβάθμιση του οπλοστάσιου της ΔΥΚ και θα αποκαθιστούσε την ισορροπία ισχύος, ενώ θα έδινε νέες επιχειρησιακές δυνατότητες στα Σκάφη Ανορθοδόξου Πολέμου (ΣΑΠ) της διοίκησης.
Γενικά, το Μ-134 θα ήταν χρήσιμο να τοποθετηθεί και στα τέσσερα ελικόπτερα ΝΗ-90 ειδικών αποστολών για εξουδετέρωση στόχων (π.χ. αντιαεροπορικών όπλων, υπηρετών ελαφρών αντιαρματικών όπλων, ελεύθερων σκοπευτών, πολυβολείων, οχημάτων με βαρέα όπλα κ.λπ.) κατά την διάρκεια από αέρος εφόδου (air assualt), αλλά και την αποχώρηση (extraction) από “καυτές Ζώνες Προσγείωσης” (Hot LZ), ήτοι ΖΠ που βρίσκονται υπό εχθρική απειλή.
Να σημειώσουμε ότι οι USSOF χρησιμοποιούν ευρέως το Μ-134 στα μεσαία και βαρέα ελικόπτερα εφόδου ειδικών αποστολών, ήτοι τα ΜΗ-60Μ και ΜΗ-47G. Ωστόσο, τα διασωστικά ελικόπτερα ΗΗ-60G Pave Hawk της USAF και ΜΗ-60G Pave Hawk της AFSOC πολύ συχνά χρησιμοποιούν τα βαρέα πολυβόλα GAU-18A (αεροπορική έκδοση του Μ-2 0.50). O λόγος είναι ότι προσφέρουν μεγαλύτερο δραστικό βεληνεκές 1.800 μ. και ικανότητα καταστροφής ελαφρά θωρακισμένων οχημάτων και οχυρωμένων στόχων. Η προτίμηση οφείλεται στο ότι τα διασωστικά ελικόπτερα μπορεί να δράσουν μακριά από υποστήριξη και συνήθως εντός εχθρικού περιβάλλοντος ακόμη και την ημέρα. Αντίθετα, τα ΜΗ-60Μ εκτελούν συνήθως νυκτερινές από αέρος εφόδους επί των στόχων και πρέπει να υποστηρίξουν από πολύ κοντά τις Ειδικές Δυνάμεις που μεταφέρουν. Εκεί ο τεράστιο όγκος πυρός είναι προτιμητέος.
Να επισημάνουμε επίσης την χρήση από τους SAS-SAT των πανάκριβων τετραπλών GPNVG-18 (περίπου 50.000 δολάρια η συσκευή!), αλλά και των εκτοξευτών αντιαρματικών ρουκετών RPG-7 επάνω από σκάφη. Φυσικά, η ΔΥΚ χρησιμοποιεί και αυτή αντιαρματικά όπλα από σκάφη, και συγκεκριμένα το εξαιρετικό ΑΤ-4 84 χλστ. (M-136 αμερικανική έκδοση). Ωστόσο, η προσθήκη και του RPG-7 θα ενίσχυε αυτή την ικανότητα. Υπάρχουν μερικά RPG-7 σε κατάσχεση από την ΕΛΑΣ, αλλά και η αγορά του είναι αρκετά φθηνή προσφέροντας μεγάλη ποικιλία κεφαλών διαφόρων διαμετρημάτων και τύπων. Για παράδειγμα η βουλγαρική βιομηχανία παράγει τον εκτοξευτή και διάφορες κεφαλές ρουκετών διαφόρων διαμετρημάτων μεταξύ των οποίων και θερμοβαρικές. Το ΑΤ-4 έχει αναπτυχθεί επίσης από την USSOCOM και τον Αμερικανικό Στρατό, αλλά είναι σαφώς αρκετά ακριβότερο. Η χρήση του RPG-7 από τις αμερικανικές SOF στο Αφγανιστάν, την Συρία και το Ιράκ έχει εντοπιστεί, ενώ αμερικανική εταιρεία παράγει αντίγραφα για χρήση από τις USSOF.