Ένα κίνημα ξεκίνησε τον προηγούμενο μήνα στην Γαλλία με σκοπό την αποκατάσταση του δικαιώματος στην αυτοάμυνα και την προστασία του ασύλου των πολιτών από εγκληματικές πράξεις. Οι εμπνευστές προσπαθούν μέσα σε ένα αντίξοο περιβάλλον να ενημερώσουν τους συμπολίτες τους για την τρέχουσα κατάσταση και τους καλούν να συνυπογράψουν το αίτημα για την αλλαγή του νομικού πλαισίου που καλύπτει την οπλοφορία και άμυνα των Γάλλων.
Η όλη ιστορία ξεκίνησε τα τελευταία χρόνια με την διαρκή αύξηση της εγκληματικότητας, ειδικά σε περιοχές με μεγάλους πληθυσμούς λαθρομεταναστών από την Αφρική και τη Μέση Ανατολή. Οι ληστείες είναι καθημερινή πραγματικότητα, ειδικά για καταστηματάρχες και ηλικιωμένους, ενώ ο φόβος του πληθυσμού κορυφώθηκε μετά τα μεγάλα τρομοκρατικά χτυπήματα από ισλαμιστές σε Παρίσι και Νίκαια.
Οι πολίτες συνέρρεαν καθημερινά σε αστυνομικά τμήματα ζητώντας άδειες αγοράς όπλων για την ατομική ασφάλεια και την προστασία της περιουσίας τους, σπρωγμένοι από τους μαζικούς φόνους που έπληξαν τη χώρα, σε σημείο ώστε ο υπουργός των Εσωτερικών και η ηγεσία της Αστυνομίας αναγκάστηκαν να δηλώσουν ότι “ η προστασία της ζωής και της περιουσίας ΔΕΝ αποτελούν λόγο για αίτηση αγοράς όπλου”. Παράλληλα η έξαρση των ληστειών με στόχο μικρούς κυρίως επιχειρηματίες, ηλικιωμένους και πεζούς, οι οποίοι υπό την απειλή όπλων ή μετά από ξυλοδαρμούς λυμαίνονται την κοινωνία, φέρνει την κατάσταση στο απροχώρητο. Υπολογίζεται ότι στη Γαλλία γίνεται μια ληστεία ή κλοπή κάθε 90 δευτερόλεπτα (!), και αρκετοί ιδιοκτήτες έχουν να επιλέξουν ανάμεσα στο να βρεθούν κακοποιημένοι ή κατηγορούμενοι. Χαρακτηριστική περίπτωση ιδιοκτήτη καταστήματος με μοτοσυκλέτες ο οποίος είχε πέσει θύμα ληστειών περισσότερες από 15 φορές. Όταν κάποια στιγμή χρησιμοποίησε ένα αδήλωτο όπλο για να τραυματίσει τον τελευταίο από αυτούς, βρέθηκε κατηγορούμενος για απόπειρα φόνου. Βλέπετε το άρθρο 122-5 του ποινικού κώδικα απαγορεύει την χρήση βίας για προστασία υλικών αγαθών. Οι ληστές που το γνωρίζουν απλά χαμογελούν και χλευάζουν τα θύματα καθώς βγαίνουν από την πόρτα. Ακόμη κι αν κάποιος τους σπρώξει και “πέσουν κατά λάθος”, το θύμα βρίσκεται κατηγορούμενος για σωματικές βλάβες.
Ακόμη κι αν κάποιος δεχτεί απρόκλητη επίθεση, ο κώδικας λέει ότι δεν μπορεί να αντιδράσει με βία μεγαλύτερη από αυτή που δέχεται. Αυτή η “τυφλή δικαιοσύνη” θεωρεί ότι το έγκλημα εις βάρος των πολιτών είναι κάποιου είδους αγώνας μποξ και πρέπει να διεξάγεται επί ίσοις όροις μεταξύ εγκληματιών και υποψήφιων θυμάτων.
Το γενικό αίσθημα είναι ότι το γαλλικό Κράτος αδιαφορεί για το πρόβλημα και την προστασία των πολιτών του. Οι λόγοι είναι πολιτικοί και ιδεολογικοί. Ο φόβος ότι ο οπλισμένος πολίτης είναι απειλή για την υπάρχουσα εξουσία είναι βαθιά ριζωμένος στη δομή της γαλλικής δημοκρατίας. Πρόκειται για ένα μίγμα δεσποτισμού που διαπερνά τους ηγέτες της Γαλλίας ( από τον Ντε Γκώλ και τον Μιτεράν, ως και το “νάνο” Σαρκοζί) και αριστερής φιλολογίας του καναπέ – ή ακριβέστερα του πανεπιστημιακού εδράνου. Οι μεν πολιτικοί ηγέτες – συνεχιστές της εξουσίας των Λουδοβίκων – απεχθάνονται την ιδέα ενός οπλισμένου πόπολου που θα επαναλάμβανε την κατάληψη των Βερσαλλιών. Οι δε πρώην κομμουνιστές που έχουν καταλάβει τη νομοθετική και δικαστική εξουσία στη χώρα, πιστοί στις διδαχές του Μάο ξέρουν ότι “η εξουσία πηγάζει από την κάννη του όπλου” και θέλουν να είναι σίγουροι ότι μόνο αυτοί και οι λακέδες τους θα το κρατούν.
Στη σημερινή Γαλλία, είναι πολύ πιθανό κάποιος που αντιστέκεται σε έναν εγκληματία να βρεθεί ο ίδιος στη φυλακή, γιατί οι δικαστές διδάσκονται από νωρίς ότι η αυτοάμυνα είναι κάτι σχεδόν “ανήθικο” και ότι ο καλοζωισμένος Γάλλος έχει την υποχρέωση να υποχωρήσει και να προστατεύσει τη ζωή αυτού που του επιτέθηκε ακόμη και εντός του σπιτιού του. Η νομοθεσία απαγορεύει ρητά τη χρήση μέσων αμύνης εκτός ίσως απωθητικών σπρέι. Ακόμη και η κατοχή σουγιά μπορεί να επιφέρει ποινή φυλάκισης και τα θύματα ληστειών που αμύνονται διώκονται για αυτοδικία αν τραυματίσουν τους ληστές.
Μέσα σε αυτό το κλίμα παραλογισμού, η συλλογική οντότητα που αυτοπροσδιορίζεται ως “Γαλλικός Οργανισμός για την Αυτοάμυνα” καλεί τους πολίτες σε συλλογή υπογραφών για αναμόρφωση του νομικού πλαισίου. Απευθύνει έκκληση προς τον πρόεδρο της δημοκρατίας κ. Μακρόν και τον υπουργό εσωτερικών κ. Μπελουμπέτ να:
-Εκδώσουν αποφάσεις που να προστατεύουν το δικαίωμα άμυνας.
-Να προωθήσουν αλλαγή στον ποινικό κώδικα, ώστε να αναγνωρίζεται το στρες υπό το οποίο δρα ένα θύμα εγκληματικής επίθεσης.
-Να προχωρήσουν στην αποκατάσταση ασύλου του κάθε πολίτη και στο δικαίωμα του να αμύνεται εντός αυτού.
Τάσος Σύρμας