Η παρατεταμένη κρίση στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία έχει μια αθέατη αλλά πολύ επικίνδυνη πλευρά: τον πόλεμο φθοράς που εφαρμόζουν οι Τούρκοι εναντίον της Ελλάδος με σκοπό να φτάσουμε σε σημείο όπου η διαθεσιμότητα αεροσκαφών, πλοίων, καυσίμων και ανταλλακτικών των Ενόπλων Δυνάμεων θα είναι τόσο χαμηλή που θα καθιστά αδύνατη την διεξαγωγή έστω και ενός σύντομου πολέμου. Σε μια τέτοια περίπτωση, αναπόφευκτα, οι Τούρκοι θα έχουν νικήσει χωρίς να πολεμήσουν, όπως προστάζει μια από τις κύριες αρχές της φιλοσοφίας του πολέμου του αρχαίου Κινέζου στρατηγιστή Σουν Τζου.
Η Πολεμική Αεροπορία, που είναι κύριος και πιο κρίσιμος παράγοντας στην έκβαση ενός ελληνο-τουρκικού πολέμου, θα είναι το μεγαλύτερο θύμα του πολέμου φθοράς. Ήδη πριν την έναρξη της κρίσης υπήρχε χαμηλή διαθεσιμότητα, με νούμερα που δεν πρέπει να ειπωθούν. Ένα “δώρο” του Σύριζα, που είχε μειώσει σε απίστευτα επίπεδα την χρηματοδότηση της συντήρησης των αεροσκαφών και της εκπαίδευσης των πιλότων. Σε αυτό συνέτεινε και η ΕΑΒ, που η αργοπορία της στην συντήρηση των αεροσκαφών βρίσκεται σε επίπεδο εγκληματικής αμέλειας. Όλος σχεδόν ο “στόλος” των C-130 και ένας αριθμός μαχητικών είναι καθηλωμένα και περιμένουν εδώ και τρία χρόνια (!) να συντηρηθούν.
Και τώρα η “τέλεια καταιγίδα”: τα μαχητικά της ΠΑ εκτελούν καθημερινά δεκάδες εξόδους για να αντιμετωπίσουν παραβιάσεις και παραβάσεις της Τουρκικής Αεροπορίας. Παράλληλα, διεξάγουν πολυήμερες ασκήσεις, και μάλιστα σε ακτίνες χιλιάδων μιλίων μέχρι την Κύπρο και πίσω. Κάθε αεροσκάφος έχει ένα αριθμό ωρών πτήσης μέχρι να απαιτηθεί η συντήρησή του, διαφορετικά είναι επικίνδυνο ή απλώς μη λειτουργικό. Και αυτές οι ώρες “τρώγονται” ταχύτατα τους τελευταίους δύο μήνες. Και πιθανότατα θα συνεχίσουν και τους επόμενους. Το αποτέλεσμα θα είναι η απόσυρση μαχητικών από ενεργό υπηρεσία, και ο συνωστισμός τους έξω από την ΕΑΒ για συντήρηση. Η οποία θα αργεί απελπιστικά. Το αποτέλεσμα περί τον Οκτώβριο θα είναι ένα μεγάλο μέρος της ΠΑ να έχει “εξουδετερωθεί” χωρίς να έχει πέσει ούτε μια σφαίρα, ούτε ένας πύραυλος.
Από την άλλη μεριά, η Τουρκική Αεροπορία διαθέτει περισσότερα αεροσκάφη και μια τεράστια αεροπορική βιομηχανία που τα συντηρεί ταχύτατα. Και έχει σύμμαχο το Πακιστάν που την τροφοδοτεί με πιλότους. Νομοτελειακά, κάποια στιγμή – χωρίς καν να έχει πολεμήσει – η ΤΑ θα κυριαρχεί αριθμητικά, έχοντας μετατρέψει μια ανεκτή αναλογία μαχητικών ΠΑ – ΤΑ σε καταστροφική για την Ελλάδα.
Το ίδιο περίπου αρχίζει να συμβαίνει και με τον στόλο. Ο στόλος είναι “έξω” εδώ και ένα μήνα σχεδόν συνεχώς. Και πιθανώς θα συνεχίσει να είναι και τον επόμενο μήνα ή μήνες. Τα πληρώματα ήδη είναι κοπωμένα, αλλά αυτό είναι το λιγότερο, δεδομένης της αυτοθυσίας των στελεχών. Ωστόσο, τα πλοία καίνε απίστευτες ποσότητες καυσίμων, και φυσικά “τρώνε” πολύτιμα πολεμικά αποθέματα. Ήδη καταγράφεται μια σημαντική δαπάνη για τον εφοδιασμό του στόλου με καύσιμα όλο αυτό το διάστημα. Και φυσικά, και τα πλοία έχουν συστήματα (κινητήρες, ραντάρ, κ.λπ.) που χρήζουν συντηρήσεων και επισκευών.
Από την άλλη μεριά το ΤΝ διαθέτει σύγχρονα πλοία και ενεργεί πολύ κοντά στους ναυστάθμους του (σε αντίθεση με τα ελληνικά πολεμικά). Η δημιουργία ναυστάθμου στην Σούδα ήταν έναν βασικό αίτημα του ΠΝ, το οποίο εισακούστηκε μόλις πρόσφατα. Τώρα από το ΥΠΕΘΑ “τρέχουν”, αλλά φυσικά κάποια πράγματα δεν γίνονται απλώς με ένα μαγικό ραβδί. Χρειάζονται χρόνο και χρήμα. Ήδη η αριθμητική υπεροχή του ΤΝ είναι δεδομένη, αν και ισοβαθμίζεται από την ελληνική ναυτοσύνη και ασύγκριτη ικανότητα. Όμως η ποσότητα από κάποιο σημείο και μετά γίνεται ποιότητα.
Το συμπέρασμα από την ανωτέρω κατάσταση είναι ότι πρέπει να εγκριθούν έκτακτα κονδύλια αγοράς μεγάλων ποσοτήτων καυσίμων και ανταλλακτικών. Από την άλλη μεριά, οι εργασίες στην Σούδα πρέπει να επισπευσθούν με τρεις βάρδιες, ώστε τα έργα να προχωρούν επί 24ώρου βάσεως, 7 ημέρες την εβδομάδα.
Το πρόβλημα της ΕΑΒ είναι το μεγαλύτερο. Η ΕΑΒ πρέπει να υπαχθεί έστω και προσωρινά υπό στρατιωτική διοίκηση. Να καταργηθεί ο πρόεδρος και το διοικητικό συμβούλιο και να αντικατασταθούν με διοικητή και επιτελείο, ενώ όλοι οι υπάλληλοι να επιστρατευθούν, στερούμενοι συνδικαλιστικά δικαιώματα. Θα εργάζονται πλέον ως στελέχη και υπό τον στρατιωτικό κανονισμό. Χωρίς απεργίες, με τις προβλεπόμενες ποινές σε περιπτώσεις ολιγωρίας και με βάση το στρατιωτικό πρόγραμμα, και φυσικά με μεγάλες υπερωρίες, ώστε να καλύπτεται ταχύτατα η συντήρηση και κατ’ επέκταση η διαθεσιμότητα των μαχητικών αεροσκαφών.
Η διευθέτηση αυτή είναι εθνικά επιβεβλημένη για την άμυνα της χώρας και για να μην θρηνήσουμε βαριές απώλειες σε ζωές και εθνικό χώρο.
Και μερικά οικονομικά στοιχεία για την ΕΑΒ σύμφωνα με ρεπορτάζ της «Καθημερινής». Ζημίες μετά φόρων το 2018 39,47 εκατ. ευρώ σε σχέση με ζημίες 13,78 το 2017, ενώ ο κύκλος εργασιών διαμορφώθηκε στα 50,13 εκατ. έναντι 59,60 το 2017, εμφανίζοντας μείωση 15,88%. Κατά το πρώτο και δεύτερο τρίμηνο του 2019 η ΕΑΒ παρουσίασε απόκλιση από την εκτέλεση του προϋπολογισμού της 19% και 49% αντιστοίχως. «Παράλληλα, πολλά ζητήματα, όπως «παροχές» οι οποίες δεν εντάσσονταν στο υφιστάμενο νομικό πλαίσιο, ταμειακά ελλείματα, οργανωτικές δυσλειτουργίες, επιχειρησιακές αγκυλώσεις και αδιαφάνεια την ταλανίζουν» σύμφωνα με πηγές της νέας διακυβέρνησης, λέει το ρεπορτάζ.
Ναι. Χάνουμε πολλά χρήματα από την ΕΑΒ, τα οποία αν προστεθούν στα τόσα «προβληματικά» χρόνια κάνουν ένα τεράστιο ποσό που βγαίνει από τον ιδρώτα του ελληνικού λαού. Και παράλληλα, δεν εξυπηρετείται η Εθνική Άμυνα και συγκεκριμένα η Πολεμική Αεροπορία, ο στυλοβάτης και η αιχμή του δόρατος αυτής της Άμυνας. Η προσπάθεια αν εξυγιανθεί η ΕΑΒ είναι θέμα πολιτικών. Αλλά σε έκτακτες καταστάσεις, όπως αυτές που ζούμε, πρέπει να ληφθούν έκτακτα μέτρα για την ΕΑΒ, ώστε να διατηρηθεί η μαχητική ικανότητα της ΠΑ, χωρίς να μας απασχολήσουν συντεχνιακές διαμαρτυρίες.
Όπως δείχνει η ανακατεύθυνση των εξοπλιστικών προγραμμάτων προς την Αεροπορική Ισχύ, η ΠΑ παίζει τον κύριο και πιο σημαντικό ρόλο στην αντιμετώπιση της Τουρκίας και των αρπακτικών της ορέξεων. Την ανάγκη εστίασης της Εθνικής Άμυνας σε μια Αεροποκεντρικό Δόγμα, που θα συνδυάζει Αεροπορική Ισχύ και Ειδικές Δυνάμεις (ταχεία αντίδραση και κρούση) το είχαμε επισημάνει στο τεύχος Δεκεμβρίου 2019-Ιανουαρίου 2020 (Νο60).