Η σπατάλη σχεδόν 300 εκατομμυρίων δολαρίων για την απόκτηση 76 AAV δεν αγνοεί μόνον το γεγονός ότι το USMC έχει κηρύξει επισήμως αυτά τα αμφίβια οχήματα επικίνδυνα – μετά από σοβαρά θανατηφόρα ατυχήματα από βλάβες των οχημάτων – αλλά αγνοεί και την σύγχρονη πραγματικότητα του πολέμου. Οι Αμερικάνοι με τα λεφτά αυτά χρηματοδοτούν το επόμενο αμφίβιο όχημα το οποίο σημειωτέον δεν είναι όχημα αμφίβιας κρούσης, καθώς το δόγμα αυτό έχει πλέον εγκαταλειφθεί από το USMC, το οποίο αλλάζει ριζικά ρόλο και αποστολές. Και κατά ευτυχή σύμπτωση – αν μπορεί κανείς να το αντιληφθεί – το νέο δόγμα του USMC προς αντιμετώπιση της Κίνας ταιριάζει σχεδόν απόλυτα με την κατάσταση που αντιμετωπίζει η Ελλάδα στο Αιγαίο έναντι των Τούρκων.
Σε μία εποχή “έξυπνων” υπερηχητικών βαλλιστικών και αντιπλοϊκών πυραύλων, που εκτοξεύονται από ξηρά, αέρα, θάλασσα και βυθό, το USMC έχει αντιληφθεί ότι οι βαριές “νηοπομπές” αμφίβιων δυνάμεων αποτελούν «δεινόσαυρους» που κινδυνεύουν με εξαφάνιση. Γι’ αυτό και το USMC πλέον “ελάφρυνε” καταργώντας τις μονάδες τεθωρακισμένων, ενώ κατέστη πιό ευέλικτο καθιστώντας ως βασική μονάδα μάχης μικρές μεικτές δυνάμεις κρούσης που κινούνται ταχύτατα με μικρά αποβατικά, ελικόπτερα και αεροσκάφη, και κατακτούν προσωρινά μικρά νησιά ως βάσεις όπου εν συνεχεία πύραυλοι μεταφέρονται από ταχέα αεροπορικά και ναυτικά μέσα, με σκοπό να πλήξουν στόχους στην ξηρά και την θάλασσα, και μετά να αποχωρήσουν το ίδιο γρήγορα. Τα μεγάλα αποβατικά πλοία πλέον μένουν εκτός βεληνεκούς, και στον χώρο της μάχης μπαίνουν μικρά ταχέα αποβατικά, ελικόπτερα/ αεροσκάφη Osprey, C-130 (κανονικά και υδροπλάνα!) και υποβρύχια που μεταφέρουν ειδικές μονάδες Πεζοναυτών, τα οποία έχουν μεγαλύτερα ποσοστά επιβίωσης ή τουλάχιστον η απώλειά τους δεν σημαίνει την εξόντωση ολόκληρων μονάδων.
Στην Ελλάδα, ωστόσο, αυτές οι εξελίξεις αγνοούνται και κανείς δεν κάνει την σύγκριση της ομοιότητας του θεάτρου επιχειρήσεων Ειρηνικού-Κίνας/ Αιγαίου-Τουρκίας. Η αντίληψη για την επιχειρησιακή χρήση των Πεζοναυτών της 32 ΤΑΞΠΝ παραμένει η “δεινοσαυρική” του Β’ ΠΠ, με μοναδικό εξελικτικό στοιχείο ότι οι Πεζοναύτες δεν θα βγουν από ΑΒΑΚ όπως στην Νορμανδία αλλά με αμφίβιους τράκτορες όπως στην Ίβο-Τζίμα, πράγμα το οποίο υπό το πρίσμα της σημερινής τεχνολογικής εξέλιξης μάλλον χειροτερεύει παρά βελτιώνει την επιβίωση των Πεζοναυτών.
Η ιδέα ότι μία αργοκίνητη στην προετοιμασία αλλά και στην κίνησή της νηοπομπή με αμφίβιες δυνάμεις αποτελεί την απάντηση σε πολλαπλές αιφνιδιαστικές επιθέσεις των Τούρκων στα μεθοριακά νησιά του Αιγαίου δεν είναι απλώς ξεπερασμένη είναι εγκληματικά επικίνδυνη. Κατ’ αρχάς γιατί η ιστορία του αμφίβιου πολέμου (και εσχάτως το μικρό αλλά χαρακτηριστικό παράδειγμα του Φιδονησιού) έχει δείξει ότι χωρίς αεροναυτική υπεροχή, καμία αμφίβια (και αεροκίνητη) δύναμη δεν έχει ελπίδα να επιβιώσει. Τα αργοκίνητα αρματαγωγά – όση προστασία και να χαίρουν, μάλλον θα πρέπει να ασχοληθεί το σύνολο της ΠΑ και του ΠΝ για να τα υποστηρίξει – είναι σήμερα εύκολοι στόχοι υποβρυχίων με τορπίλες μεγάλης ταχύτητας/ ακτίνας, αντιπλοϊκών πυραύλων από πλοία, υποβρύχια και αεροσκάφη, μεγάλου μεγέθους UAV-Kαμικάζι, περιφερόμενων πυρομαχικών, που εξαπολύονται από ταχέα σκάφη, ομάδες κρυμμένες σε βραχονησίδες και UAV – μεγάλη γκάμα των οποίων και τεράστιο αριθμό διαθέτει πλέον η Τουρκία. Η λύση στο πρόβλημα δεν είναι η κατά μέτωπο επίθεση με ό,τι διαθέτουμε, παίζοντας τα πάντα σε μία ζαριά, για να “περάσουν” τα αρματαγωγά. Η λύση είναι να σκεφτούμε out of the box ή για να το πούμε ελληνικά: να σκεφτούμε πιό πολύ ως Οδυσσέας…
Η διασπορά δυνάμεων και η ταχύτητα εξασφαλίζουν μεγαλύτερα ποσοστά επιβιωσιμότητας σήμερα στο πεδίο της μάχης, χερσαίο ή …αμφίβιο. Αντί λοιπόν να στριμώξουμε ένα τάγμα Πεζοναυτών σε ένα αργό αρματαγωγό με 12 AAV (που απαιτεί η μεταφορά των τριών Λόχων Κρούσης), και να κινδυνεύει να βρεθεί στον βυθό από έναν πύραυλο ή μία τορπίλη, θα μπορούσαμε να το μεταφέρουμε σε 12 ταχύπλοα σκάφη CB90 (ή άλλο αντίστοιχο τύπο). Τα σκάφη θα διασκορπίζονταν σε εμφάνιση απειλών, θα πρόσφεραν πολύ λιγότερο εντοπίσιμο και εύκολο να πληγεί στόχο, και θα προστατεύονταν ευκολότερα από το ΠΝ και την ΠΑ. Το ΤΠΝ θα μπορούσε να “ελίσσεται” στην θάλασσα ανάμεσα στα νησιά όπως μια μηχανοκίνητη μονάδα στην πεδιάδα. Τα μικρά σκάφη – συνεπικουρούμενα από σύγχρονα μέσα τακτικής επίγνωσης – θα έβρισκαν “κενά” απειλών, τα οποία θα εκμεταλλεύονταν για να διεισδύσουν προς τον στόχο τους. Και φυσικά θα μπορούσαν να αποβιβάσουν τους Πεζοναύτες όχι εκεί που αναμένει ο εχθρός (στις κλασσικές παραλίες που χρειάζονται τα AAV και τα αρματαγωγά) αλλά σε σημεία από τα οποία εμμέσως θα οδηγούσαν στην εξασφάλιση και εγκατάσταση προγεφυρώματος για ακολουθούσες δυνάμεις.
Μάλιστα, τα σκάφη αυτά χάρις σε περιφερόμενα πυρομαχικά και άλλα έξυπνα όπλα μεγάλου βεληνεκούς που δύνανται να φέρουν, θα μπορούσαν αφενός “να ανοίγουν” τα ίδια, μόνα τους, “κενά” στην διασκορπισμένη στο Αιγαίο εχθρική δύναμη αποκλεισμού/ απαγόρευσης και αφετέρου να υποστηρίζουν την αποβίβαση/ απόβαση των Πεζοναυτών στην επιλεγμένη ή ευκαιριακή ακτή.
Η ιδέα των αυτόνομα μεταφερόμενων/ υποστηριζόμενων Ταγμάτων ΠΖΝ “αμφίβιου ελιγμού” θα ταίριαζε σε ένα ευρύτερο δόγμα διακλαδικής/ πολυχωρικής μάχης, όπου όλοι οι Κλάδοι θα συνεισέφεραν ικανότητες για έναν κοινό σκοπό. Με την “δεινοσαυρική” ιδέα των βαριών νηοπομπών και της κλασσικής απόβασης τύπου Β’ Π.Π., ο ΕΣ δεν προσφέρει ικανότητα, αλλά αντίθετα προκαλεί προβλήματα στους άλλους Κλάδους, που καλούνται να εγκαταλείψουν/ παραμελήσουν κύριες αποστολές, για να συνοδέψουν/ υποστηρίξουν/… σώσουν Πεζοναύτες.
Τα 300 αυτά εκατομμύρια για τα παρωχημένου δόγματος αλλά και επικίνδυνα πλέον AAV, θα ήταν μία καλή βάση για να υλοποιηθεί ένα σχέδιο για Έλληνες Πεζοναύτες του 21ου αιώνα, οι οποίοι θα πρόσφεραν ουσιαστικές και πρωτόγνωρες ικανότητες και δυνατότητες στην άμυνα του Αιγαίου, αντί να χρησιμοποιηθούν για την προώθηση των Πεζοναυτών από τις ακτές της Νορμανδίας στις ακτές της Ίβο-Τζίμας. Και ας μην ξεχνάμε: ότι στην Ίβο-Τζίμα οι Ιάπωνες είχαν μικρές πιθανότητες να πλήξουν με πυροβόλα τα τότε LVT, αλλά σήμερα ένας απλός στρατιώτης με ένα φονικό-drone χειρός μπορεί να πλήξει από επάνω το AAV και να προκαλέσει φωτιά στον κινητήρα του, να σκοτώσει τον οδηγό και να επιφέρει απώλειες και πανικό στους επιβάτες. Μάλλον χειρότερα γίνονται τα πράγματα παρά καλύτερα…