Στις 24 Ιουλίου το αμερικανικό γραφείο κατοχύρωσης ευρεσιτεχνιών απένειμε στην Sig USA δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για μια μορφή σιγαστήρα, ο οποίος κατά τα φαινόμενα προορίζεται για το πιστόλι Μ17/Ρ320 της εταιρείας.
Οι ιδιαιτερότητες της πατέντας αφορούν σε δυο κυρίως σημεία. Πρώτον ο σιγαστήρας φαίνεται ότι είναι έκκεντρος και ακολουθεί το προφίλ του κλείστρου του όπλου. Το προφανές πλεονέκτημα αυτής της διάταξης είναι ότι ο χειριστής βλέπει τα σκοπευτικά του πάνω από το σωλήνα, σε αντίθεση με τους συμβατικούς κυλινδρικούς που απαιτούν υπερυψωμένα στόχαστρα. Αν και οι έκκεντροι σιγαστήρες δεν είναι πρωτόγνωροι (π.χ. το σοβιετικό APS Stetshkin σχεδιάστηκε με έκκεντρο σιγαστήρα το 1951), το γεγονός ότι δεν εξέχει σε πλάτος πέρα από το κλείστρο σημαίνει ότι το πιστόλι μπορεί να φέρεται στην ίδια θήκη ακόμη και με τη συσκευή τοποθετημένη.
Η διάταξη περιγράφεται στην κατατεθειμένη πατέντα ως έχουσα ένα σωλήνα εισόδου προς την πλευρά της κάννης που εφάπτεται με εκείνη και μια έξοδο στην αντίθετη πλευρά. Περιλαμβάνει ένα θάλαμο εκτόνωσης των αερίων και μια σειρά δακτυλίων για την επιβράδυνση τους. Το ενδιαφέρον είναι ότι αντί για μεταλλικούς δακτύλιους ή λαβύρινθους, ή ψύξη και επιβράδυνση των αερίων επιτυγχάνεται με μέσω ενός αναλώσιμου υγρού μέσου, το οποίο τοποθετείται εντός του σιγαστήρα.
Το σχέδιο υπαινίσσεται ότι το υγρό αυτό είναι συσκευασμένο σε μορφή “κάψουλας” και επαρκεί για 3-4 σιγασμένες βολές πριν εξαντληθεί. Μετά από αυτό, ουσιαστικά δεν υπάρχει σημαντική μείωση του παραγόμενου θορύβου. Η διάρκεια ζωής αναμένεται να βελτιώνεται λίγο με τη χρήση υποηχητικών φυσιγγίων, αλλά και πάλι δε θα φτάνει σε διψήφιο αριθμό βολών. Μετά τη χρήση, ο κάτοχος μπορεί να αντικαταστήσει τις κάψουλες και να επαναφέρει την ικανότητα του σιγαστήρα.
Οπότε γεννιέται το ερώτημα: τι νόημα έχει μια τέτοια πατέντα;
Φαίνεται ότι η Sig στοχεύει στο γενικό αστυνομικό και στρατιωτικό κοινό που δεν χρησιμοποιεί σιγαστήρες για απόκτηση “τακτικού πλεονεκτήματος”, αλλά σαν συσκευή για την ασφάλεια και υγεία του προσωπικού. Οι εκπρόσωποι της εταιρείας σημειώνουν ότι το μικρό μέγεθος του προϊόντος τους επιτρέπει να φέρεται συνεχώς στα πιστόλια των πελατών και σε περίπτωση συμπλοκής (ιδιαίτερα σε κλειστούς χώρους) να προστατεύσει την ακοή τους. Είναι δεδομένο ότι ο μέσος αστυνομικός σπάνια ρίχνει πάνω από 4 βολίδες σε πραγματικές συνθήκες και ποτέ δεν φορά ωτασπίδες κατά την υπηρεσία του. Οπότε ο “μίνι-σιγαστήρας” μπορεί να αποβεί σωτήριος για την υγεία του.
Δεν γνωρίζουμε αν η συλλογιστική αυτή θα βρει υποψήφιους πελάτες, και προς το παρόν δεν ανακοινώθηκε λανσάρισμα κάποιου συγκεκριμένου μοντέλου στην αγορά. Ίσως η διαρροή της είδησης να δοκιμάζει “τα νερά” για να μετρήσει η Sig αν υπάρχει ενδιαφέρον. Πάντως η ιδιόμορφη μέθοδος λειτουργίας σίγουρα θα αποτρέψει πολλούς πιθανούς πολίτες αγοραστές. Εφόσον η γραφειοκρατία αγοράς ενός σιγαστήρα είναι η ίδια, θα προτιμήσουν έναν με μόνιμη αποτελεσματικότητα και χωρίς ανάγκη αναλώσιμων.