Η δημιουργία της Delta Force ήταν το αποτέλεσμα της ανάγκης για μια αμερικανική αντιτρομοκρατική δύναμη, όταν αριστερά επαναστατικά κινήματα και Άραβες τρομοκράτες άρχισαν να αποτελούν μια θανάσιμη ασύμμετρη απειλή για την Δύση και ειδικότερα για τις ΗΠΑ. Μετά τις εντυπωσιακές διασώσεις ομήρων από τις Ειδικές Δυνάμεις του Ισραήλ στο Έντεμπε και της Δυτικής Γερμανίας στην Σομαλία το 1976, το Πεντάγωνο αποφάσισε ότι χρειαζόταν μια ειδική αντιτρομοκρατική δύναμη, που θα μπορούσε να δρα αστραπιαία σε κάθε γωνιά του πλανήτη, για να διασώζει Αμερικανούς πολίτες.
Το 1977, ο συνταγματάρχης Τσάρλι Μπέκουιθ των Special Forces του Αμερικ. Στρατού πρότεινε την δημιουργία μιας μονάδας παρόμοιας με την βρετανική Special Air Service (SAS) που θα ονομαζόταν 1st Special Forces Operational Detachment Delta (1st SFOD) ή απλώς Delta Force. Μέχρι να καταστεί επιχειρησιακή η νέα μονάδα, μια προσωρινή δύναμη σχηματίστηκε με τον κωδικό «Μπλε Φως» (“Blue Light”) από βετεράνους Πρασινοσκούφηδες της διοίκησης MACV-SOG, η οποία στον πόλεμο του Βιετνάμ διεξήγαγε «μαύρες επιχειρήσεις» στην Ινδοκίνα.
Το 1978 η Delta Force ήταν έτοιμη. Το «ντεμπούτο» της νέας μονάδας υπήρξε η Επιχείρηση “Eagle’s Claw”, με στόχο την απελευθέρωση των ομήρων της αμερικανικής πρεσβείας στην Τεχεράνη τον Απρίλιο του 1980. Η επιχείρηση κατέληξε σε φιάσκο εξαιτίας της έλλειψης εξειδικευμένων αεροπορικών μέσων μεταφοράς και διείσδυσης Ειδικών Δυνάμεων, αλλά και λόγω ανυπαρξίας μιας ενιαίας διοίκησης Ειδικών Επιχειρήσεων. Μετά την καταστροφή δημιουργήθηκε η Διακλαδική Διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων (Joint Special Operations Command – JSOC) της οποίας κύρια μονάδα δράσης κατέστη η Delta Force, η οποία πλαισιώθηκε από το 160th SOAR (160ό Σύνταγμα Ειδικών Επιχειρήσεων Αεροπορίας Στρατού), τα 1ο και 2ο Τάγματα Ranger και την μονάδα πληροφοριών Field Operations Group (FOG).
Αποστολή
Το επίσημο όνομα 1st Special Forces Operational Detachment Delta (1st SFOD), είναι παραπλανητικό. Η Delta Force δεν έχει καμία σχέση με τις Special Forces του Αμερικ. Στρατού. Πρόκειται για μια μονάδα κυρίως Direct Action (Ευθείας Επιθετικής Δράσης), η οποία εξ’ αρχής είχε και εξακολουθεί να έχει ως κύρια αποστολή την Αντιτρομοκρατία (Counterterrorism – CT), ήτοι την διεξαγωγή επιχειρήσεων απελευθέρωσης ομήρων και καταδίωξης-σύλληψης-εξόντωσης τρομοκρατών. Αντίθετα, οι Πρασινοσκούφηδες των Special Forces έχουν ως κύρια αποστολή την διεξαγωγή Ανορθοδόξου Πολέμου (Unconventional Warfare – UW) με επίκεντρο τον Ανταρτοπόλεμο (Guerilla Warfare) και τον Αντι-Επαναστατικό Αγώνα (Counterinsurgency – COIN).
Λόγω των ικανοτήτων της, ωστόσο, η Delta Force αναλαμβάνει και όλες τις κλασσικές αποστολές των SOF, όπως Direct Action, Special Reconnaissance, Foreign Internal Defense, WMD Counterproliferation κ.λπ., αλλά εναντίον στόχων υψηλής αξίας σε στρατηγικό επίπεδο.
Επιπλέον, η Delta αναλαμβάνει «Μαύρες Επιχειρήσεις», ήτοι αποστολές που εκτελούν στελέχη με ψεύτικη ταυτότητα – κάλυψη και αφορούν την συλλογή πληροφοριών (στρατολόγηση πληροφοριοδοτών, τοποθέτηση «κοριών», παρακολούθηση στόχων, κλοπή εγγράφων κ.λπ.), την απαγωγή-σύλληψη ή εξόντωση ατόμων, δολιοφθορές, συνοδεία-προστασία πρακτόρων της CIA, οργάνωση και καθοδήγηση ανατρεπτικών επιχειρήσεων, προπαγάνδα κ.λπ. Συχνά η Delta «δανείζει» στελέχη της στην CIA για την εκτέλεση «Μαύρων Προγραμμάτων».
Την αποστολή της Delta Force απλουστευτικά μπορούμε να συνοψίσουμε σε μια λέξη: «Ανθρωποκυνηγοί». Η συντριπτική πλειοψηφία των επιχειρήσεων που έχει διεξάγει και συνεχίζει να διεξάγει η «Μονάδα» είναι η διάσωση ή η καταδίωξη και εξόντωση ανθρώπων. Οι Πρασινοσκούφηδες των Special Forces του Αμερικ. Στρατού έχουν χαρακτηρίσει την Delta Force και την SEAL Team Six ως μονάδες “SWAT” παγκόσμιας εμβέλειας, θεωρώντας ότι εστιάζουν σε επιχειρήσεις Direct Action με στόχο την απελευθέρωση ομήρων ή την σύλληψη-εξόντωση ανθρώπων, ενώ οι «αυθεντικές» Ειδικές Δυνάμεις ασχολούνται ευρύτερα με τον Ανορθόδοξο Πόλεμο.
Ονομασία
Στα πλαίσια της παραπλάνησης και της μυστικότητας σχετικά με την ύπαρξη της Delta Force, η μονάδα αυτή για τον Αμερικ. Στρατό επισήμως δεν υφίσταται. Οι ανακοινώσεις του αμερικανικού Πενταγώνου για τις επιχειρήσεις της Delta Force που τυχαίνει να έρθουν στην δημοσιότητα μιλούν γενικά για «Αμερικανικές Δυνάμεις Ειδικών Επιχειρήσεων» (USSOF). Η Delta Force ανάμεσα στα μέλη της ονομάζεται απλώς «Η «Μονάδα»» (The Unit), ενώ στα στρατιωτικά έγγραφα αναφέρεται ως Combat Applications Group (CAG), ένας τίτλος που αντικαταστάθηκε από το Army Compartmented Element (ACE).
Οργάνωση και δομή
Η Delta Force εδρεύει στο τεράστιο στρατόπεδο Φορτ Μπραγκ της Βόρειας Καρολίνας, και τυπικά περιλαμβάνεται στο οργανόγραμμα της Army Special Operations Command (ΑSOC), αλλά οργανικά ανήκει στην JSOC. Η οργάνωση της Delta βασίζεται σε αυτή του 22ου Συντάγματος SAS, περιλαμβάνοντας στην δύναμή της περί τους 1.000 άνδρες, εκ των οποίων μόνον οι 250-300 είναι Operator, ήτοι αυτοί που πυροβολούν (Shooters), ενώ οι υπόλοιποι ανήκουν σε υπομονάδες υποστήριξης.
Η Delta Force σήμερα αποτελείται από τέσσερις Μοίρες επίθεσης και τρεις Μοίρες υποστήριξης. Οι πρώτες καλούνται «Σπάθες» (Sabre) – όπως και στην SAS – και είναι οι:
- A Squadron (Επίθεση)
- B Squadron (Επίθεση)
- C Squadron (Επίθεση)
- D Squadron (Επίθεση)
Κάθε Μοίρα συνίσταται από δύο Διμοιρίες Εφόδου, που ειδικεύονται στην Direct Action, και μια Διμοιρία Αναγνώρισης-Ελεύθερων Σκοπευτών, που ειδικεύεται στην συλλογή πληροφοριών πίσω από τις εχθρικές γραμμές και γενικά σε εχθρικό περιβάλλον, καθώς και στην δράση ελεύθερων σκοπευτών. Κάθε Μοίρα έχει διοικητή αντισυνταγματάρχη, διμοιρίτες ταγματάρχες, και ομαδάρχες ανώτερους υπαξιωματικούς.
Οι τρεις Μοίρες υποστήριξης είναι:
- E Squadron (Αεροπορία). Η μονάδα ιδρύθηκε το 1981 ως “Seaspray” και ανήκε στην CIA, διαθέτοντας πολιτικά αεροσκάφη και ελικόπτερα για διακριτικές μετακινήσεις ανά την υδρόγειο και μυστική διείσδυση σε ξένες χώρες. Το 1989 τέθηκε υπό την Delta Force αποτελώντας την E Squadron, αν και υπάρχει πιθανότητα να υπάγεται απευθείας στην JSOC, εξυπηρετώντας και την SEAL Team Six.
- G Squadron (Αναγνώριση). H μονάδα ιδρύθηκε αρχικά ως διμοιρία (Operational Support Troop – ΟST) αλλά στην διάρκεια των επιχειρήσεων στο Ιράκ εξελίχθηκε σε Μοίρα. Τα μέλη της ειδικεύονται στις Επιχειρήσεις Προωθημένης Δύναμης (AFO: Advance Force Operations), στην αναγνώριση και την παρακολούθηση. Η G Squadron είναι η μοναδική υπομονάδα της Delta που χρησιμοποιεί γυναίκες σε ρόλους συλλογής πληροφοριών. Για τον λόγο αυτό, τα μέλη των υπόλοιπων μονάδων Ειδικών Δυνάμεων την αναφέρουν ως το «Χαρέμι».
- Combat Support Squadron (Υποστήριξη). Η μονάδα διαθέτει ειδικούς στα Όπλα Μαζικής Καταστροφής (WMD), την εξουδετέρωση εκρηκτικών μηχανισμών (EOD), την συλλογή πληροφοριών από τεχνικά μέσα (SIGINT – υποκλοπές επικοινωνιών κάθε είδους), την ιατρική περίθαλψη, την ανάλυση Πληροφοριών και τον Κυβερνοπόλεμο.
Στρατολόγηση & Επιλογή
Τα πρώτα χρόνια η επιλογή μελών της Delta Force παρουσίαζε μια ιδιομορφία εν σχέση με τις διαδικασίες επιλογής των υπόλοιπων ειδικών μονάδων, οι οποίες δέχονται αιτήματα των υποψήφιων εθελοντών για να συμμετάσχουν στην Επιλογή. Αντίθετα, η Delta έκανε αυτή πρόταση σε άνδρες των Special Forces και του 75ου Συντάγματος Ranger, τους οποίους επέλεγε με βάση τον φάκελό τους. Αν αυτοί δέχονταν την πρόσκληση, τότε συμμετείχαν στην διαδικασία επιλογής. Η τακτική αυτή, ωστόσο, εγκαταλείφθηκε, και από την δεκαετία του ’90 ο Στρατός προκηρύσσει διαγωνισμό επιλογής εθελοντών για την «Μονάδα».
Οι εθελοντές πρέπει να έχουν βαθμό από Ε4 (δεκανέας) μέχρι Ε8 (αρχιλοχίας) και να τους απομένουν τουλάχιστον 2,5 έτη θητείας, να είναι 21 ετών και άνω, και να φέρουν υψηλή βαθμολογία στο τεστ Armed Services Vocational Aptitude Battery που περιλαμβάνει γνώσεις γενικής επιστήμης, πρακτικής αριθμητικής, γραμματικής, γλώσσας, μαθηματικών, ηλεκτρονικών, αυτοκινήτων και αγοράς, μηχανικής αντίληψης, συναρμολόγησης αντικειμένων και προφορικής έκφρασης. Οι αξιωματικοί εθελοντές πρέπει να είναι λοχαγοί ή ταγματάρχες. Όλοι οι υποψήφιοι πρέπει να έχουν καθαρό ποινικό αστικό και στρατιωτικό μητρώο, και να έχουν εγκριθεί ως αξιόπιστοι από τις στρατιωτικές αρχές ασφαλείας.
Η διαδικασία επιλογής στην Delta Force είναι «ατομικιστική», όπως και στην SAS/ SBS. Δηλαδή οι υποψήφιοι εκτελούν δοκιμασίες κατά μόνας και όχι σε συνεργασία με άλλους ως ομάδα. Ο λόγος είναι ότι η «Μονάδα» ψάχνει για άτομα που μπορούν να επιβιώσουν μόνα τους μέσα σε εχθρικό περιβάλλον, και να φέρουν εις πέρας μια αποστολή αναπτύσσοντας πρωτοβουλία και αυτοσχεδιάζοντας. Οι μεγάλες πορείες με βάρος στην πλάτη, που θα πρέπει να ολοκληρωθούν σε συγκεκριμένο χρόνο, και στις οποίες ο υποψήφιος πρέπει να βρει με ακρίβεια τις συντεταγμένες των διαφόρων «στεκ» της διαδρομής, είναι η βασική δοκιμασία «ξεκαθαρίσματος». Η τριπλή αυτή δοκιμασία αξιολογεί την φυσική και ψυχική αντοχή, την θέληση, την αντίληψη και την αποφασιστικότητα του υποψηφίου.
Η τελική φυσική δοκιμασία είναι μια πορεία 40 χλμ. με βάρος 20 κ., που πρέπει να ολοκληρωθεί το συντομότερο δυνατό, με τον χρόνο να τον γνωρίζουν μόνον οι εκπαιδευτές. Αυτό αναγκάζει τον υποψήφιο στο να προσπαθήσει όσο το δυνατό περισσότερο, ενώ στους εκπαιδευτές παρέχεται η ευχέρεια να περάσουν υποψήφιους που θεωρούν ότι «ταιριάζουν» στην «Μονάδα» (έστω και αν υπολείπονται λίγο του χρόνου) και να κόψουν υποψήφιους τους οποίους θεωρούν ότι δεν «ταιριάζουν» (έστω και αν είναι άψογοι στον χρόνο).
Η παράμετρος του «ταιριάσματος» (fit in) είναι διαδεδομένη σε όλες τις δοκιμασίες των «αγγλοσαξονικών» Ειδικών Δυνάμεων (SAS, SBS, SASR [Αυστραλία], NZSAS [N. Ζηλανδία], Joint Task Force 2 [Καναδάς]), και έχει να κάνει όχι μόνο με τις ψυχοσωματικές ικανότητες του υποψηφίου, αλλά με τον χαρακτήρα του και την ψυχοσύνθεσή του εν σχέση με τον χαρακτήρα της μονάδας και των μελών της. Συχνά, το προσωπικό των μονάδων SOF Tier-1 χαρακτηρίζεται ως «απροσάρμοστοι που προσαρμόζονται μεταξύ τους».
Εκτός της τελικής φυσικής δοκιμασίας, υπάρχει και μια τελική «διανοητική-ψυχική» δοκιμασία. Ο υποψήφιος παρουσιάζεται εμπρός σε μια επιτροπή εκπαιδευτών και ψυχολόγων, με πρόεδρο τον διοικητή της Delta Force, και δέχεται μια «επίθεση» από ερωτήσεις προσωπικού χαρακτήρα μέχρι και… προσβολές, και γενικά υπόκειται μια πολύ αυστηρή έως και σκοπίμως άδικη κριτική. Η επιτροπή με αυτό τον τρόπο αξιολογεί την αυτοπεποίθηση, το ηθικό θάρρος, την ψυχραιμία, την διανοητική ετοιμότητα του υποψηφίου, ιδιότητες που είναι απαραίτητες στο πολύπλοκο και απαιτητικό περιβάλλον των Ειδικών Επιχειρήσεων και ιδιαίτερα των «Μαύρων Επιχειρήσεων» σε ξένες χώρες.
Operator Training Course
Για όσους περάσουν με επιτυχία την δοκιμασία επιλογής ακολουθεί μια εξαμηνιαία εκπαίδευση Operator Training Course (OTC). Αυτή περιλαμβάνει τα εξής βασικά αντικείμενα:
- CQB: Η διάσωση ομήρων απαιτεί ύψιστη ακρίβεια βολών σε μάχη εγγύς απόστασης. Ως εκ τούτου, οι εκπαιδευόμενοι καταναλώνουν τεράστιες ποσότητες πυρομαχικών σε βολές πιστολιού, υποπολυβόλων και αραβίδων με σκοπό να ανέλθουν σε απίστευτα επίπεδα ικανότητας ενστικτώδους πυροβολισμού με ταχύτατους χρόνους αντίδρασης και απόλυτη ακρίβεια, χωρίς να κινδυνεύσουν οι όμηροι. Η κορύφωση της εκπαίδευσης είναι οι ασκήσεις με πραγματικά πυρά στο Shooting House (Kill House) με στελέχη της Delta να «παίζουν» τους ομήρους ανάμεσα στους στόχους.
- Εκρηκτικά και Διάρρηξη: Η καταστροφή στόχων και η διάρρηξη θυρών είναι απαραίτητες ικανότητες σε αποστολές Direct Action. Ως εκ τούτου, οι εκπαιδευόμενοι μαθαίνουν όλους τους τρόπους διάρρηξης εισόδου σε κτίρια, καθώς και την τέχνη της ανατίναξης διαφόρων στόχων με εκρηκτικές ύλες. Επιπλέον, εκπαιδεύονται και στις «μαύρες τέχνες» της διάρρηξης κλειδαριών κτιρίων και οχημάτων, καθώς και στην κατασκευή αυτοσχέδιων βομβών.
- Ελεύθερη Σκόπευση: H σκόπευση υψίστης ακριβείας σε μεγάλες αποστάσεις είναι η άλλη πλευρά των αντιτρομοκρατικών επιχειρήσεων. Οι Ελεύθεροι Σκοπευτές καλύπτουν τις ομάδες εφόδου εξουδετερώνοντας απειλές, συλλέγουν πληροφορίες για την εκπόνηση σχεδίων επίθεσης, και ενημερώνουν σε πραγματικό χρόνο τις ομάδες εφόδου και το κέντρο επιχειρήσεων για τις εξελίξεις γύρω από τον στόχο.
- Τεχνικές Διείσδυσης: Στην OTC έχει προστεθεί και το σχολείο ελεύθερης πτώσης ως απαραίτητη ικανότητα για διείσδυση από αέρος με τεχνικές ΗΑΗΟ-HALO για όλα τα μέλη της Delta.
- Πληροφορίες – Κατασκοπεία: Η εκπαίδευση σε αντικείμενα κατασκοπείας εισήχθη στην OTC από την αρχή της δημιουργίας της Delta. Εκπαιδευτές της CIA διδάσκουν την τέχνη των κατασκόπων, όπως παρακολούθηση – αντιπαρακολούθηση, επικοινωνία με «νεκρά γραμματοκιβώτια», στρατολόγηση-χειρισμό πληροφοριοδοτών, αμυντική-επιθετική οδήγηση, διαφυγή και επιβίωση σε αστικό περιβάλλον εχθρικής χώρας, διάρρηξη κλειδαριών και χρηματοκιβωτίων, μεταμφίεση κ.λπ.
- Προστασία υψηλών προσώπων: Τα στελέχη της Delta εκπαιδεύονται και σε τακτικές προστασίας πολύ σημαντικών υψηλών προσώπων της αμερικανικής κυβέρνησης, των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων, και φίλιων και συμμαχικών κρατών και οργανώσεων στο εξωτερικό σε περιβάλλοντα υψηλής απειλής.
Τελική δοκιμασία-άσκηση
Η OTC ολοκληρώνεται με μια τελική δοκιμασία-άσκηση, κατά την οποία οι εκπαιδευόμενοι καλούνται να διασχίσουν τις ΗΠΑ από μια πόλη σε άλλη, ξεκινώντας χωρίς χρήματα, χωρίς ταυτότητα, και ενώ καταζητούνται από την αστυνομία και το FBI ως επικίνδυνα άτομα. Οι συνθήκες είναι πραγματικές, και οι τοπικές Αρχές ενημερώνονται από το Στρατό ότι οι εκπαιδευόμενοι είναι επικίνδυνοι εγκληματίες ή δραπέτες που πρέπει να συλληφθούν, δημιουργώντας πραγματική πίεση στους υποψηφίους. Ταυτόχρονα, πρέπει να έρθουν σε επαφή με συνδέσμους και να εκτελέσουν διάφορες μυστικές αποστολές. Η άσκηση αποτελεί την εφαρμογή όλων των εκπαιδευτικών αντικειμένων, και αξιολογεί κατά πόσο ο υποψήφιος Operator είναι ικανός να επιβιώσει και να εκτελέσει με επιτυχία την αποστολή που θα του ανατεθεί.
Το ποσοστό επιτυχίας στην διαδικασία επιλογής της Delta ανέρχεται στο 10% των υποψηφίων. Σύμφωνα με συνέντευξη του πρώην στελέχους της Delta Force, Paul Howe, στην δική του σειρά επιλογής, από τους 120 υποψήφιους ολοκλήρωσαν την εκπαίδευση 12. Το 70% των επιτυχόντων υποψηφίων προέρχεται από το 75th Ranger Regiment, κάτι που αντανακλά την επιθετική φύση (Direct Action) της «Μονάδος».
Επιχειρήσεις
Οι περισσότερες επιχειρήσεις της Delta Force είναι άκρως απόρρητες, αλλά μερικές από αυτές έχουν έρθει στο φως της δημοσιότητας, αν και σε αυτές τις περιπτώσεις τα ανακοινωθέντα του Πενταγώνου και η αμερικανική κυβέρνηση αναφέρονται απλώς σε «Δυνάμεις Ειδικών Επιχειρήσεων».
Μετά την αποτυχημένη Επιχείρηση “Eagle’s Claw” στο Ιράν το 1980, η «Μονάδα» συμμετείχε στην Επιχείρηση “Urgent Fury” κατά την αμερικανική επέμβαση στην Γρενάδα το 1983. Το 1985 η Delta κλήθηκε να διασώσει τους ομήρους της Πτήσης TWA 847 στην Μεσόγειο, που είχε απαχθεί από Άραβες τρομοκράτες, αλλά χωρίς ποτέ να λάβει την έγκριση για επίθεση. Το 1989 συμμετείχε στην Επιχείρηση “Just Cause” κατά την εισβολή των ΗΠΑ στον Παναμά, για να διασώσει έναν πράκτορα της CIA (Επιχείρηση “Acid Gambit”) και να καταδιώξει τον δικτάτορα Νοριέγκα.
Στην διάρκεια του Α’ Πολέμου στον Περσικό Κόλπο (1990-91) η Delta Force απετέλεσε την σωματοφυλακή του διοικητή των αμερικανικών δυνάμεων στρατηγού Σβάρτσκοφ, και συμμετείχε μαζί με την SAS στο κυνήγι των πυραύλων Scud του Σαντάμ. Το 1993 η «Μονάδα» κυνηγούσε τους πολέμαρχους της Σομαλίας (Επιχείρηση “Gothic Serpent”), μεταξύ των οποίων και τον Αϊντίντ, του οποίου η προσπάθεια σύλληψης κατέληξε στην περίφημη «Μάχη του Μογκαντίσου». Την ίδια εποχή, απόσπασμα της Delta είχε συμμετάσχει στο κυνήγι για την εξόντωση του Κολομβιανού βαρόνου των ναρκωτικών Πάμπλο Εσκομπάρ. Το 1997 μέλη της Delta και της SAS βοήθησαν στην απελευθέρωση των ομήρων της ιαπωνικής πρεσβείας στο Περού. Στα τέλη της δεκαετίας του ’90 η Delta (μαζί με άλλες αμερικανικές και δυτικές ειδικές μονάδες) συμμετείχε στην καταδίωξη και σύλληψη Σέρβων πολιτικών και αξιωματικών που πολέμησαν στον πόλεμο της Βοσνίας.
Το 2001, κατά την αμερικανική επέμβαση στο Αφγανιστάν, η Delta Force συμμετείχε στην Task Force “Sword”, η οποία είχε αποστολή την εξόντωση υψηλόβαθμων πολέμαρχων των Ταλιμπάν και της Αλ Κάιντα στην χώρα. Το 2002, μαζί με την SAS, οι Operator της Delta καταδίωξαν τον Μπιν Λάντεν στην Τόρα Μπόρα, για να τον χάσουν κυριολεκτικά μέσα από τα χέρια τους, εξαιτίας λανθασμένων χειρισμών από την ανώτατη πολιτικο-στρατιωτική ηγεσία. Ο πρώτος «μεγάλος πόλεμος» της Delta Force διεξήχθη μετά την κατάληψη του Ιράκ το 2003, όπου η «Μονάδα» συμμετείχε μαζικά σε μια «βιομηχανικού επιπέδου» αντιτρομοκρατική εκστρατεία της JSOC εναντίον των πολυάριθμων αντιστασιακών-τρομοκρατικών κινημάτων στην χώρα. Οι άνδρες της Delta ήταν αυτοί που σκότωσαν τους γιούς του Σαντάμ Ουντάι και Κουσάι, και οι οποίοι ανακάλυψαν μέσα σε μια τρύπα στο έδαφος τον ίδιο τον Σαντάμ (Επιχείρηση “Red Dawn”).
Μετά την αποχώρηση των ΗΠΑ από το Ιράκ το 2009, η Delta Force (και η SEAL Team Six) ασχολήθηκαν με την καταδίωξη ισλαμιστικών τρομοκρατικών οργανώσεων σε παγκόσμια κλίμακα. Η Delta Force ανέλαβε την Βόρειο Αφρική και την Μέση Ανατολή. To 2011 η «Μονάδα» συμμετείχε σε μυστικές επιχειρήσεις της CIA εναντίον του καθεστώτος του Καντάφι στην Λιβύη, ενώ φημολογείται ότι Operator της Delta ηγούντο της καταδίωξης του Λίβυου δικτάτορα (Επιχείρηση “Red Baron”) που κατέληξε στην εκτέλεσή του. Το 2012 στην διάρκεια της επίθεσης στο αμερικανικό προξενείο στην Βεγγάζη, άνδρες της Delta μαζί με στελέχη της CIA συμμετείχαν σε αποστολή διάσωσης του διπλωματικού προσωπικού. Το 2013 και το 2104, ομάδες της Delta απήγαγαν δύο Λίβυους πολίτες ως σχεδιαστές και συμμέτοχους της επίθεσης στο αμερικανικό προξενείο.
Η εξάπλωση του ISIS στην Συρία και το Ιράκ έφερε και πάλι την Delta Force στην Μέση Ανατολή. Από το 2014 η Delta αποτελεί μέρος μιας Εκστρατευτικής Δύναμης Στοχοποίησης (Expeditionary Targeting Force) με αποστολή την συλλογή πληροφοριών με επιδρομές εναντίον στόχων του ISIS. Μέχρι το 2018 η Delta είχε διεξάγει τρεις γνωστές επιδρομές στην Συρία: μια επιδρομή για την απελευθέρωση δύο Δυτικών ομήρων (4/7/2014), μια επιδρομή στην Ντέιρ αλ Ζορ για την σύλληψη ενός υψηλόβαθμου στελέχους του ISIS (14/5/2015), και άλλη μια στην ίδια περιοχή για την σύλληψη ενός ηγέτη του ISIS (8/1/2017). Μια ακόμη επιδρομή που εμπλέκεται η Delta καταγράφεται το 2015 στο Ιράκ.
Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες θέλουν την Delta Force να εμπλέκεται και στον πόλεμο εναντίον των πανίσχυρων καρτέλ ναρκωτικών του Μεξικού. Το 2016 μέλη της «Μονάδας» φημολογείται ότι συμμετείχαν στην σύλληψη του αρχηγού του Καρτέλ της Σιναλόα, «Έλ Τσάπο» Γκουζμάν στο Μεξικό.
Οπλισμός
Η Delta Force εξ’ αρχής απολάμβανε ένα ειδικό καθεστώς όσον αφορά την επιλογή του οπλισμού και των υλικών της. Η «Μονάδα» συλλογικά και οι Operator ατομικά μπορούσαν ανέκαθεν να επιλέγουν τον οπλισμό τους, ενώ υπάρχει ειδικό τμήμα το οποίο τροποποιεί όπλα και υλικά.
Η Delta Force είναι εκείνη που ανέπτυξε (σε συνεργασία με την Heckler & Koch) το HK-416 θέλοντας ένα αξιόπιστο όπλο προς αντικατάσταση του Μ4. Το χρησιμοποίησε πρώτη από το 2004 και σήμερα αποτελεί το πλέον αγορασμένο όπλο των Δυτικών SOF. To ΗΚ-416 πρόσφατα αντικαταστάθηκε από το SiG Sauer MCX. H Delta είναι από τις πρώτες μονάδες SOF που άρχισαν να χρησιμοποιούν το διαμέτρημα .300 BLK (7,62×35) εις αντικατάσταση του 5,56×45 για μεγαλύτερη ανασχετική ισχύ (stopping power). Επίσης, η «Μονάδα» έχει σε εξέλιξη ένα πρόγραμμα για ένα σούπερ αποκρύψιμο όπλο PDW σε .300 BLK, το οποίο πιθανότατα θα είναι το PDW MCX “Rattler”.
Το «όπλο χειρός» (handgun) υπήρξε εξ’ αρχής ο «πυρήνας» του ενδιαφέροντος της Delta καθώς στις αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις μέσα σε κλειστούς χώρους και τις «μαύρες αποστολές» είναι το πλέον ευέλικτο και αποκρύψιμο όπλο. Το πιστόλι 1911Α1 0.45 ήταν η επιλογή της Delta Force για πολλά χρόνια λόγω της ανασχετική δύναμης του φυσιγγίου του και της εξαιρετικής εργονομίας του. Κάθε νέο μέλος που συμπλήρωνε την εκπαίδευση OTC χρεωνόταν δύο τέτοια πιστόλια.
Αρχικά επρόκειτο για σκελετούς 1911 της εποχής του 1940-50, στους οποίους οι οπλουργοί της USAMU (Ομάδας Σκοποβολής του Στρατού) τροποποιούσαν με κάννες και κλείστρα προδιαγραφών σκοποβολής, αντίστοιχα με τα πρότυπα National Match που χρησιμοποιούσε η ομάδα σκοποβολής για τους διακλαδικούς αγώνες. Οι σκανδάλες είχαν βάρος έλξης που συχνά άγγιζε το ένα μόλις κιλό (από 3 κ. περίπου που θεωρείται σύνηθες) και μπορούσαν να επιτύχουν συγκέντρωση 4 εκατοστών στα 25 μέτρα!
Τα όπλα αυτά έγιναν συνώνυμα της «Μονάδας» από την δημιουργία της μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του 2000, οπότε πια παραμερίστηκαν από νεότερα και αποδοτικότερα μοντέλα. Σε μια πολύ σπάνια «παράκαμψη» των κανόνων, οι άνδρες της Delta μπορούσαν να φέρουν τα προσωπικά τους όπλα στην υπηρεσία. Το πρώην μέλος της Delta Force και πασίγνωστος ειδήμων επί του φορητού οπλισμού Larry Vickers διασκεύαζε πιστόλια .45 κατά παραγγελία από τα μέλη της «Μονάδας». Αυτά βασίζονταν σε απάρτια της Springfield Armory ή της Caspian και συναρμολογούνταν με υψηλής ποιότητος απάρτια. Επρόκειτο για πανάκριβα χειροποίητα 1911Α1, τα οποία απαιτούσαν ειδικευμένη φροντίδα από οπλουργούς για να παραμένουν επιχειρησιακά.
Όταν με την είσοδο των ΗΠΑ στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας (GWOT) η «Μονάδα» επεκτάθηκε και μεγάλωσε στο σημερινό της μέγεθος, ήταν αδύνατο πλέον να κατασκευάζεται και να συντηρείται ένας τόσο μεγάλος αριθμός χειροποίητων πιστολιών υψηλών προδιαγραφών. Έτσι, η Delta στράφηκε σε όπλα «του εμπορίου» με μικρότερο κόστος και ικανότητα γρήγορης αναπλήρωσης.
Η «Μονάδα» απέκτησε πιστόλια Beretta Μ9 (τα οποία δεν έτυχαν θερμής αποδοχής) και SiG Sauer 226 και 228 (όπως και οι SEAL), τα οποία ακόμη βλέπουν δράση κατά καιρούς. Κάποιοι “Shooters” της «Μονάδας» θεωρούσαν ότι το διαμέτρημα 9×19 υπολείπεται σε επιδόσεις, και ξεκίνησαν την προσπάθεια για ένα πιστόλι 0.45 ελαφρύτερο και με περισσότερα φυσίγγια από το 1911. Το αποτέλεσμα ήταν το ΗΚ45 και το αποκρύψιμο ΗΚ45CΤ. Στην ανάπτυξη του ΗΚ45 από την H&K συνεργάστηκε και ο Larry Vickers, ο οποίος ήταν και ο εμπνευστής της συλλογής πιστονιού αερίων για το ΗΚ416.
Πλέον, το κύριο πιστόλι στο οπλοστάσιο της «Μονάδας» είναι το Glock 22 (0.40). Βέβαια σε περιπτώσεις που απαιτείται μεγαλύτερη απόκρυψη οι Operator χρεώνονται τα μικρότερα Glock 19 G4 και Glock 26 (9×19.), ενώ έχουν θεαθεί και Glock 21, 30 και 36 (σε 0.45). Γενικά, η Delta έχει πρόσβαση σε οποιοδήποτε όπλο και παρελκόμενο πιστεύουν οι επιτελείς της ότι θα βοηθούσε στην εκάστοτε αποστολή, και βέβαια είναι γνωστό, μεταξύ σοβαρού και αστείου, ότι καταναλώνει κάθε έτος τόσα φυσίγγια πιστολιών όσα… όλος ο υπόλοιπος Αμερικ. Στρατός!
Σε αντίθεση με την SEAL Team Six, που έχει επιλέξει ως υποπολυβόλο το MP7 των 4,6×30 χλστ., η Delta εξακολουθεί να χρησιμοποιεί το αξιόπιστο MP-5SD και ΜP-5Κ των 9×19 χλστ., αν και την θέση του αναμένεται να πάρει το μελλοντικό PDW .300 BLK. Αυτό πιθανότατα θα είναι το SiG Sauer Rattler, το οποίο πρέπει ήδη να χρησιμοποιείται ανεπίσημα από την «Μονάδα».
Γενικά, η Delta Force χρησιμοποιεί όλη την γκάμα των φορητών όπλων της USSOCOM, όπως πολυβόλα Mk46, Mk48 και M-240G, τυφέκια ακροβολιστή Mk11 Mod 2, που αντικαθίστανται με το Μ110 CSASS (G28), Mk12 SPR, M24 RSWS, Mk-21 PSR, McMillan TAC-338, M107 LRSR κ.λπ. Όλα τα όπλα φέρουν βελτιώσεις της Delta και ηλεκτρονικά βοηθήματα που έχουν υιοθετηθεί ή παραγγελθεί ειδικά από την πολιτική αγορά. Και φυσικά η «Μονάδα» χρησιμοποιεί κάθε είδους όπλο της πολιτικής αγοράς ή των εχθρών των ΗΠΑ (όπως τυφέκια ΑΚ47) στην διάρκεια «μαύρων επιχειρήσεων», όπου η απόκρυψη της ταυτότητας των δραστών και η αδυναμία σύνδεσης με την αμερικανική κυβέρνηση είναι κρίσιμο ζητούμενο.
Τέλος, η Delta Force (όπως και η SEAL Team Six) χρησιμοποιεί όπλα και υλικά που έχουν αναπτυχθεί με μυστικά προγράμματα, όπως στολές που αντανακλούν το περιβάλλον, αισθητήρες κίνησης πίσω από τοίχους, κ.λπ., τα οποία δεν έχουν χορηγεί στις «συμβατικές» SOF ή που θα εμφανιστούν αρκετά έτη μετά.
Δημήτρης Πατσουλές