“Θα κλείσει το Αιγαίο” από εκατοντάδες τουρκικούς πυραύλους εναντίον πλοίων ΑΤΜΑCA παράκτιας έκδοσης, και ότι ακόμη και υπερσύγχρονες φρεγάτες κινδυνεύουν προειδοποιεί έγκυρη ιστοσελίδα του αμυντικού χώρου. Μάλιστα επισημαίνεται ότι η καταστροφή τους θα είναι δύσκολη καθώς οι συστοιχίες πυραύλων θα είναι κινητές, θα κρύβονται σε δάση, ίσως και σε σήραγγες που θα έχουν σκαφτεί με θέα προς τα ανατολικά, και θα προστατεύονται από αντιαεροπορικούς πυραύλους S-400 και HISAR. Να συμπληρώσουμε ότι υπάρχει και η τουρκική αεροπορία…, και ότι το ελληνικό πυροβολικό, όπου μπορεί να “ακουμπήσει” πιθανές θέσεις εκτόξευσης, για να τις καταστρέψει, θα πρέπει πρώτα να επιβιώσει από επιθέσεις τουρκικού πεδινού και πυραυλικού πυροβολικού, αεροπορίας και οπλισμένων UAV και drone.
Σε ένα τέτοιο Αιγαίο του “πυραυλικού” 21ου αιώνα, ο ΕΣ και το ΓΕΕΘΑ επενδύουν σε ένα αμφίβιο δόγμα, με αρματαγωγά και θωρακισμένα αμφίβια οχήματα, που ταιριάζει σε συνθήκες Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αγνοώντας επιδεικτικά τις εξελίξεις στον τομέα των πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς/ μεγάλης ακριβείας, τις οποίες όπως φαίνεται η Τουρκία όχι απλώς ακολουθεί αλλά έχει βασίσει το αμυντικό της δόγμα με ενδελεχή σχεδίαση και προετοιμασία τουλάχιστον 15 ετών. Και χωρίς την εξέλιξη των ΑΤMACA, η επιβίωση των αργών αρματαγωγών ήταν αμφιλεγόμενη. Τώρα γίνεται ξεκάθαρα αυτοκτονική. Αλλά κάποιοι δεν φαίνεται να “συνδέουν τα κομμάτια”: από την μία στηρίζουν την απόφαση των AAV-7, που μεταφέρονται από LST, από την άλλη προειδοποιούν ότι ακόμα και οι νέες υπερσύγχρονες φρεγάτες είναι αμφίβολο αν θα επιβιώσουν σε ένα τέτοιο κορεσμένο πυραυλικά περιβάλλον! Τελικά το «Μόσκβα» δεν «άγγιξε» κανέναν στην Ελλάδα;
Επειδή δεν διαφαίνεται τρόπος να “ακυρώσουμε” την απειλή – ήτοι να καταστρέψουμε ολοκληρωτικά τις συστοιχίες παράκτιων αντιπλοϊκών πυραύλων, και να εξουδετερώσουμε έστω προσωρινά την ΤΑ και το ΤΝ – μήπως θα πρέπει να σκεφτούμε έναν τρόπο ώστε να υπάρχει ελπίδα να “περάσουν” οι Πεζοναύτες το Αιγαίο; Και όχι απλώς να το περάσουν και να αποβιβαστούν σε κάποιο νησί, αλλά να καταστούν μέρος ενός ευρύτερου συστήματος καταστροφής του εχθρού στην θάλασσα και την ξηρά. Με αυτόν τον τρόπο οι Πεζοναύτες δεν θα είναι το νεκρό “βάρος” που θα “κουβαλάνε” στις πλάτες τους το ΠΝ και η ΠΑ, αλλά ένας ενεργός παίκτης, που θα προσφέρει ικανότητες στους δύο Κλάδους.
Οι Πεζοναύτες θα προστατεύουν τον εαυτό τους, αλλά και θα προσφέρουν ικανότητες ISR και προσβολής ναυτικών στόχων μικρού και μεσαίου μεγέθους, ενώ – τουλάχιστον γι’ αυτούς – θα ακυρώνουν την απειλή των υποβρυχίων. Και αυτό επιτυγχάνεται όχι με αργά αρματαγωγά και πεπαλαιωμένα και μπαλωμένα AAV-7, αλλά με πολλά μικρά σύγχρονα ταχύπλοα σκάφη μεταφοράς Πεζοναυτών, που θα διαθέτουν αισθητήρες ISR και βλήματα προσβολής πέραν του ορίζοντος (όπως τα Spike NLOS), περιφερόμενα πυρομαχικά και αναγνωριστικά τακτικά UAV και Drone. Οι Πεζοναύτες θα αποτελούν ένα μείγμα ανορθόδοξου ναυτικού/ αμφίβιων κομμάντος, που υποβοηθά/ ενισχύει την απόκτηση ναυτικής κυριαρχίας αλλά θα προβάλλει την ναυτική ισχύ στην ξηρά, γρήγορα και σε πολλά σημεία.
Να σημειώσουμε ότι τα AAV7 και το δόγμα βίαιης κρούσης σε ακτή με οργανωμένο εχθρό που υπηρετούν αποτελούν “απομεινάρι” του Β’ ΠΠ, που διατήρησε την χρησιμότητά του μέχρι τα τέλη σχεδόν του Ψυχρού Πολέμου. Ένα δόγμα που ήταν ικανό να εφαρμόσει μόνον το Ναυτικό των ΗΠΑ χάρις στην ποσοτική και ποιοτική υπεροχή του, καθώς και την συντριπτική του ισχύ πυρός υποστήριξης (από αέρα και θάλασσα) των Πεζοναυτών. Κανένα άλλο κράτος στον κόσμο δεν έχει τέτοιο δόγμα. Όλοι σχεδιάζουν αποβίβαση σε ακτές χωρίς εχθρό (βλέπε Φώκλαντ, ως το πιό χαρακτηριστικό παράδειγμα της σύγχρονης εποχής) ή έστω με ελαφρά αντίσταση.
Φυσικά τα AAV-7 προσφέρουν προστασία στην περίπτωση της ελαφριάς αντίστασης (πολυβόλα, ελεύθεροι σκοπευτές, όλμοι που εκρήγνυται πλησίον των οχημάτων), αλλά σήμερα η “ελαφριά” αντίσταση μπορεί να είναι φονικά drone και αντιαρματικοί πύραυλοι που επιτίθενται από πάνω (top attack). Και τις δύο τεχνολογίες διαθέτει η Τουρκία, των οποίων προϊόντα τους παράγει σε ποσότητες. Η Τουρκία σχεδίασε και υποβοήθησε ενεργά την νίκη του Αζερμπαϊτζάν κατά της Αρμενίας με βάση αυτές τις τεχνολογίες. Επομένως, ακόμη και ένας μόνον λόχος Τούρκων κομμάντος να προστατεύει μία ακτή, μπορεί με φονικά drone, με αντιαρματικούς πυραύλους top attack και φυσικά κλήση πυραυλικού πυροβολικού να καταστρέψει όχι μόνον τα αργοκίνητα AAV-7 (και να στείλει τους Πεζοναύτες στον βυθό), αλλά και να προκαλέσει σοβαρά πλήγματα στα αποβατικά πλοία. Επομένως, όχι η βίαιη κρούση των AAV7, αλλά η “έξυπνη” κρούση είναι η λύση.
Γενικά, το όλο θέμα των AAV7 παρουσιάζεται “αποκομμένο” από το συνολικό προφίλ μίας αμφίβιας επιχείρησης. Εστιάζει στην ακτή, προϋποθέτοντας ότι τα αρματαγωγά “πέρασαν” και ότι πετύχαμε τοπική έστω αεροπορική/ ναυτική υπεροχή ή κυριαρχία. Και αυτό είναι απόλυτα λάθος, διότι αν υποθέσουμε ότι δίνει λύση στο τελευταίο μέρος της επιχείρησης, σίγουρα δημιουργεί ή αφήνει άλυτα προβλήματα σε όλη την επιχείρηση, τα οποία αν δεν λυθούν ή έστω δεν αμβλυνθούν δεν θα υπάρχουν Πεζοναύτες για την ακτή… Επομένως, οι Πεζοναύτες πρέπει να λάβουν μία μορφή που θα λύνει προβλήματα της συνολικής επιχείρησης: από το λιμάνι μέχρι την ακτή. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνον αν οι Πεζοναύτες μετατραπούν σε κάτι εντελώς νέο που θα ανταποκρίνεται στον σύγχρονο τρόπο πολέμου, και όχι σε πολέμους του παρελθόντος. Και η αλλαγή των Πεζοναυτών μπορεί να γίνει πολύ πιο φθηνά και πολύ πιό γρήγορα απ’ ό,τι τα προγράμματα των φρεγατών και των μαχητικών… Ή εδώ δεν μπορούμε να περιμένουμε; Και σπεύδουμε να φορτωθούμε με σημαντικό κόστος μεγαλειώδη «κειμήλια» κατάλληλα μόνον για παρελάσεις και στημένες ασκήσεις;